Symphonies Of The Night – Leaves'Eyes

Wanneer het nieuwste album Symphonies Of The Night van Leaves’Eyes in de lijst staat om te reviewen hoef ik geen twee seconden te twijfelen, deze is van mij! Bevooroordeeld luister ik het album waar ik hoge verwachtingen van heb. Een paar weken geleden mocht ik al een aantal nummers live horen op Metal Female Voices Fest. De nummers klonken toen al strak en bevatte alle elementen die op een Leaves’Eyes album kan verwachten.
De opener van het album Hell To The Heaven hoorde ik al live. Een heerlijke bombastische binnenkomer die er geen doekjes om wind. De band laat gelijk horen uit welk soort metal ze gesneden zijn. Eentje van hoogwaardige kwaliteit. Pakkende zang en diepe grunts, dat smaakt naar meer.
Fading Earth zet in dezelfde stijgende lijn het album verder. Iets minder up tempo maar wel meer ruimte voor gitaarsolo’s die ook super strak gespeeld worden. Het nummer zet me aan het denken en laat mij ook niet meer los. Als een geest spookt hij door mijn hoofd, heerlijk!
Maid Of Lorraine voelt bij de intro zwaar en loom aan. Gelukkig is dit maar van korte duur want na een strakke gitaarsolo barst de hel los. Alex mag los gaan met zijn grunts. Dat Liv ook andere stemgebruiken aankan laat ze in dit nummer horen. De engelachtige stem maakt met momenten plaats voor een voller en haast theatrale manier van zingen. Vooral de afwisseling daarvan maakt dit een top nummer!
Het vierde nummer Galswintha mochten we ook al horen op Metal Female Voices Fest. Het nummer bied meer folk elementen dan de eerdere nummers. Een fijn dansbaar nummer met genoeg ruimte voor rollende drums en dreunende gitaren. Ook hier horen we de “oude” Leaves’Eyes terug. Wat mij betreft het beste nummer op het album.
Symphony Of The Night is ook een typisch Leaves’Eyes nummer. Dat de band zoekt naar vernieuwing is ook hier te horen zonder dat het hun typische kenmerk verliest. Het nummer is episch, bombastisch en neemt je mee in je eigen fantasie. Doe mij er nog maar zo één.
Het zesde nummer bied een rust moment op het album. Saint Cecelia heeft geen dreunende drums of gitaargeweld. Grunts hebben hier ook weinig toegevoegde waarde en worden ook vrolijk achterwege gelaten. Op een haast filmachtige manier sleept het nummer je mee naar het volgende. De engelen stem van Liv grijpt je bij de strot.
Hymn To The Lone Sands begint op een rustige manier. Wie dacht dat het op een rustige manier verder gaat heeft het goed mis. Na een rustige intro door Liv in het Noors barst de storm ook hier weer los. Alex mag ook hier zijn diepe grunts laten horen die aangevuld worden door een haast heks achtige Liv. Als een ware allesverslindende tornado raast het nummer voort.
Angel And The Ghost remt het album weer een beetje af, al is er nog wel genoeg ruimte over voor strakke gitaarsolo’s. Met momenten laat het me zelfs denken dat dit stuk nog wel eens mooi zou staan in een musical. Ook in dit nummer laat de band horen dat ze op zoek zijn naar nieuwe elementen. Deze pakken ook erg goed uit.
Eleonore de Provence staat strak van de rollende drums en strakke gitaarriffs. Het nummer staat als een huis en is ook het langste nummer van het album. De ruim zes minute dat het nummer telt vliegen voorbij en zijn absoluut geen straf om naar te luisteren.
Nightshade is het voor laatste nummer wat te vinden is op het album. Dit nummer biedt voor even weer een rust moment op het album. Geen dampende drums of grunts maar wel folk elementen.
Ophelia is het laatste nummer op het album. Nog één keer gaat de band helemaal los zoals enkel Leaves’Eyes dat kan. Pakkende tekst, stampende drums en gitaarriffs zo scherp dat ze alles aan gort snijden.
Het album om kort te gaan: Net als je denkt dat je het beste album van Leaves’Eyes al hebt gehoord dan weet de band je steeds weer te verassen met een nieuw en nog beter album dan het vorige. Ook dit is weer een heerlijk album wat  je mee neemt op een epische reis. Het is een album wat je van Leaves’Eyes kan verwachten: strak, bombastisch, folk elementen, no nonsens en recht voor zijn raap. Zeker geen straf om naar te luisteren! Dat de band ook hier weer op zoek is gegaan naar vernieuwing is duidelijk te horen.  Liv heeft aan haar stem gewerkt en is meerdere stemgebruiken meester. Het album bevat meer musical en folk elementen en geen fantasie talen meer zoals dat op Meredead wel het geval was. Kortom, een must have voor die hard metal fans.
Line Up:
Liv Kristine – Vocals
Thorsten Bauer – Guitar, Bass
Sander van der Meer – Guitar
Alexander Krull – Vocals
Felix Born – Drums