Symphonity – King Of Persia

Wanneer je aan de Tsjechische republiek denkt, is dat niet vanzelfsprekend omdat er zoveel metalbands vandaan komen. Symphonity heeft zijn oorsprong wel in dit land liggen, maar is ondertussen in de line-up aangevuld door een aantal Duitse topmuzikanten. Gitarist Libor Krivák is het enige oorspronkelijke lid dat reeds in 1994 besloot om een band op te richten. In eerste instantie onder de naam Otter, daarna als Nemesis waarmee het album Goddess Of Revenge werd opgenomen.
Sinds 2003 is er wel wat gewijzigd in de bezetting van de band en uiteindelijk werd besloten om de band om te dopen in Symphonity. Zanger Olaf Hayer (Dionysus, Luca Turilli) kwam de band versterken en het album Voice From The Silence werd in 2008 uitgebracht. Een album dat de band op de kaart zette. Het plotseling overlijden van bassist Tomas Celechovsky in 2012 viel de band zwaar en pas in 2013 werd er gewerkt aan King Of Persia. Ronnie König (Signum Regis) en Herbie Langhans (Sinbreed, Avantasia) vervolmaakte de line-up. En met succes.
Symphonity speelt namelijk een lekkere portie epische powermetal dat door zijn toegankelijkheid goed wegluistert. Daarbij zijn alle composities goed opgebouwd waardoor een nummer enerzijds heel vertrouwd klinkt, maar tevens de aandacht vast blijft houden. Zeker wanneer er in bijvoorbeeld In The Name Of God goed gewerkt wordt met een verhoging in toon. Iets dat voor zanger Olaf Hayer geen problemen oplevert. Daarbij is het refrein vrij eenvoudig te volgen en is de gitaarmelodie prettig om naar te luisteren. Aan kwaliteit geen gebrek. Dat Herbie Langhans een stem van Avantasia vertegenwoordigt, weet Symphonity goed uit te buiten in Flying en Live To Tell The Tale. Laatstgenoemd nummer zou daarbij zeker niet misstaan op een album van Axel Rudi Pell. En zo laat je je onbewust wel eens leiden door vergelijkingen.
Symphonity klinkt niet als een kopie, maar je gedachten gaan gewoon wel eens een richting op en bepalen meteen hoe goed de composities de toets van internationale allure kunnen ondergaan. Zo krijg ik bij Children Of The Light het gevoel naar de broeders van Powerwolf te luisteren. Een nummer dat een onophoudelijk uptempo powermetalritme kent en waarin toetsenist Ivo Hofmann een muzikaal robbertje uitvecht met het gitaarspel van Libor Krivák. Een gitaarspel dat in de zeven minuten meermalen een stevige stempel drukt op het geluid in dit nummer. Dat hij vingervlug is, wordt ook duidelijk in Unwelcome. Het nummer en vooral zijn gitaarspel liggen wat complexer in het gehoor en geven ook toetsenist Ivo de nodige imput voor zijn spel. Het epische King Of Persia is een prachtige epische afronding van het album. Het oosterse karakter bij de start en de dubbelzang zorgen wederom voor genoeg variatie en spanning. Iets dat het album kenmerkt. Want behalve uptempo powermetal wordt de luisteraar in de ballad A Farewell That Wasn’t Meant To Be even tot rust gemaand.
Symphonity heeft de nodige obstakels achter de kiezen, maar in deze line-up en met dit album moet de weg naar succes toch min of meer vrij liggen. Aan de kwaliteit van de muzikanten en de composities kan het niet liggen. Ik hoop van harte dat ze voet aan de grond krijgen, want dat verdienen ze met dit album.
https://www.youtube.com/watch?v=3s9c5uqLPYk