Synergy Protocol – Odd To Get Even

Op negentien november 2016 bracht Synergy Protocol hun debuutalbum Odd To Get Even in eigen beheer uit. Eerlijk is eerlijk, ik had tot voor de FemME battles nooit van de band gehoord. Een eerste indruk kreeg ik dus tijdens te wedstrijd om een plekje op het FemME festival te bemachtigen. De indruk die ik toen kreeg was dat de muziek en show die zij neerzetten over te top bij mij over kwamen. Heel druk en theatraal. Ik ben dan ook erg benieuwd naar het album wat hier voor mij ligt.
Het album steekt van wal met het nummer In The Name Of. Met zijn elf minuten is dit gelijk ook het langste nummer van het album. De intro begint erg sfeervol en haast zweverig. Al snel wordt er een gitaarloopje gespeeld wat in het begin erg leuk klinkt maar na een tijd toch gaat vervelen. Het is net iets te lang te veel van hetzelfde. De eerste indruk die ik krijg is dat de band alle kunsten die de bandleden in hun mars hebben in één nummer willen proppen. Dit maakt dat met vlagen dit nummer erg rommelig over komt. De drukke passages wisselen elkaar wel af met wat rustiger en beter doordachte stukken. Laura mag ook gelijk flink uitpakken met haar stem. Van rustiger naar meer power stukken en uithalen komen goed en strak uit de verf. Ieder bandlid krijgt genoeg ruimte om te shinen. Uit onverwachte hoek komen genoeg haken en ogen voorbij die mijn aandacht weer weten te trekken. Ik heb moeite om het nummer helemaal te snappen maar dat komt waarschijnlijk door het hoge prog gehalte.
Verder met Flashback. Deze track heeft een meer jaren tachtig rock gevoel en ligt beter in het gehoor dan zijn voorganger. Het nummer is makkelijker te snappen en zit minder complex in elkaar. Het lekkere up tempo ritme nodigt mij uit om op mee te stampen met mijn voeten. De gitaarsolo krijgt een mooi prominent plekje in de track. Clockwise die van wal steekt met een tikkende klok heeft weer een ander gevoel dan de vorige twee nummers. De humor die op het podium gebruikt wordt is ook in dit nummer verwerkt. Al gaat de tik tok in de refreinen wel snel vervelen. Ook in dit nummer krijg ik het idee dat er teveel elementen in één nummer gepropt worden. De rustige stukken komen wat mij betreft beter uit de verf.
Just a Man heeft bij aanvang een leuk synth deuntje wat uitnodigt om verder te luisteren. Het tempo ligt wel een stuk lager en heeft meer een easy going feel. Ongeveer in het midden van het nummer krijgt het nummer dan juist weer een heel andere wending. Het gaat van ballad achtige stijl naar opeens dance techno achtig naar weer up tempo metal. Ik moet het stuk een aantal keer luisteren om het helemaal te kunnen pruimen, maar het werkt. Flight From Terra heeft voor mij een meer power feel en is wat mij betreft ook de topper van het album. Alle elementen zijn mooi verdeeld net als de stijlen. Alle haken en ogen waar je lekker aan blijft hangen maken dit een erg interessant nummer om naar te luisteren.
Final Chaos pakt gelijk over de top uit. Uitbundige zang, up tempo gitaar riffjes, wervelend trommels, power vocalen, het zit allemaal in dit nummer. Puppet on a String is alweer het één na laatste nummer en met zijn ruim vijf minuten het kortste nummer op het album. Dit nummer kan ik beter waarderen dan zijn voorganger. Het nummer zit goed en mooi in balans in elkaar. Laura mag haar stem mooi laten shinen en krijgt hier ook de ruimte voor. Het Spaanse temperament is goed voelbaar. Alle elementen vullen elkaar mooi aan zonder dat het geheel over de top of te druk wordt. Weer een topper en meer van dit graag! Als laatste vinden we de titel track Odd To Get Even. Het nummer lijkt een balad te gaan worden maar dat is het uiteindelijk niet. Ook hier mag iedereen wat hij in zijn mars heeft laten horen en mag er nog een laatste keer uitgepakt worden.
Het album om kort te gaan:
Het is duidelijk dat Synergy Protocol een band is die goede technische muzikanten heeft. Juist doordat alle bandleden zoveel in hun mars hebben gebeurt er heel erg veel op het album. De vele elementen, tempo wisselingen en stijlen maken het bij vlagen een erg moeilijk te snappen album. Het heeft mij een aantal luistersessies gekost om het album te snappen en kunnen waarderen. Voor de prog liefhebbers zal dit album zeker gewaardeerd worden.
Line Up:
Laura Martinez – zang
Mark Roelofs – gitaar en zang
Wim Smits – Bas en zang
Patrick van Mourik – drums, percusie en zang
Maarten Heeringa – gitaar en zang
Tracklist:
In The Name Of
Flashback
Clockwise
Just A Man
Flight From Terra
Final Chaos
Puppet On A String
Odd To Get Even