Het tweede album van deze melodische metal band uit Cambridge, Engeland.
De opvolger van het in 2016 uitgekomen Here Lies The Truth klinkt een stuk volwassener, de band heeft overduidelijk stappen gezet. De muziek laat zich het best omschrijven als een mix van Scandinavische, Amerikaasne en Engelse invloeden. De band is in 2014 opgericht en bestaat op dit moment uit zanger Stergios Betitsios (ex-Dimensional Traces), bassist Chris Cassidy en drummer Argyris Thomoglou. Daarnaast zitten er maar liefst drie gitaristen in de band: Simon Charkas (ex-Dimensional Traces), Hallam Smith (ex-Cryptic Age, ex-Scandelion) en de Nederlander Faried Verheul.
Stevige gitaar riffs, harde drumpartijen en een rauwe zang domineren de nummers. Energieke en ruwe rock is de omschrijving die het best bij de nummers past. Vergeleken met de voorganger zijn de nummers heftiger en donkerder. Daarnaast heeft de band meer progressive metal elementen en sporadisch wat symfonische rock toegevoegd. Na de eerste drie stevige nummers komt Shades Of Tomorrow als een rustpunt, althans, zo lijkt het. Maar na de rustige piano intro gaat het gaspedaal weer volledig naar beneden en laat Betitsios zijn rauwe vocalen weer uit de speakers rollen.
De nummers zijn melodieus en liggen goed in het gehoor. Ook in de rustige nummers zoals het titelnummer Clepsydra laat Betitsios horen dat hij het niet alleen van de rauwe vocalen hoeft de hebben. Ook in een rustiger nummer staat hij zijn mannetje.
Ruim een uur lang weet de band te boeien met sterke rocknummers, een goed uitgebalanceerde muzikale begeleiding en pakkende vocalen. Er is vrijwel geen moment om even op adem te komen ondanks dat de band in bijna elk nummer wel even wat gas terug neemt. Alles bij elkaar scoort Synthetic met dit nieuwe album een ruime voldoende.
Synthetic – Clepsydra: Time Against Infinity
600
vorig bericht