Taake – 013 (Tilburg) 14/052014

Als je in een Noors afgelegen bergdorp geboren wordt, je een hoop frustraties hebt en je jezelf wilt afreageren op de gevestigde orde dan heb je maar één keus: je gaat in een black metal band spelen. Het liefst is de band zo obscuur mogelijk en ligt het tempo verbluffend hoog.
Dat ook in Spanje opgroeien geen pretje is bewijst het naar Noorse black metal school gestaafde Noctem. De heren brengen een blackened deathmetal set ten gehore met her en der wat thrashy inbreng. De nummers worden in hoog tempo afgeraffeld en aan elkaar gepraat in haast onverstaanbaar Engels. Al met al een degelijk optreden als je van snel en rauw houdt.
Na de goede opener is het de beurt aan Slegest. Zij bewijzen dat black metal niet áltijd snel hoeft te zijn. De sferische nummers worden in een gezapig tempo met weinig overtuiging gebracht. Op een festival zou het nu een goed moment zijn om te gaan eten.
Het gebrek aan dubbele basdrum partijen bij Slegest wordt ruimschoots goed gemaakt wanneer Aeternus het podium betreedt. In een onaflatend moordend tempo worden de decibellen met een diepe grunt de zaal ingeschoten. Weinig black aan deze band, maar een kniesoor die daar om maalt. Het publiek was niet helemaal bekend met het werk van de Aeternus, wat herhaaldelijk leidde tot applaus op het verkeerde moment. Dit tot zichtbare ergernis van de zanger/gitarist van de band.
In een scene waarin het niet vreemd is dat één persoon alle instrumenten en vocalen op zich neemt is Taake geen uitzondering. Alleskunner Hoest blijkt een begenadigd black metal componist die perfect weet te belichamen waar het in de Noorse black metal wereld om draait: harde, snelle, rauwe en duistere chaos creëren. Het publiek is kennelijk beter op de hoogte van het werk van Taake en laat dat merken ook: veel wapperend haar, een bescheiden moshpit en gejoel wanneer de titel van het volgende nummer in het Noors wordt aangekondigd. De avond eindigt even abrupt als hij begonnen was, Hoest was al lang en breed het podium af wanneer zijn band nog een paar minuten blastend op het podium staat. Waarschijnlijk was hij in zijn hoofd al bezig met zijn volgende meesterwerk en concludeerde hij dat het met de gefrustreerde jeugd in Noorwegen en de underground black metal scene wel goed komt.