Tien nummers weet deze rockformatie ons te bezorgen. Tien nummers waarin overduidelijk naar voren komt dat het absoluut niet over een nacht ijs is gegaan. De muzikale composities zijn geweldig. Geen recht toe, recht aan rock met enkele gitaar riffs, standaard bas loopjes en simpele drum fills.
Neen, veelvuldig ritmische afwisselingen met eigenzinnige drum patronen tekenen Tarball’s geluid. Neem bijvoorbeeld het nummer Head Rush, waar de standaard ritmes overboord worden gegooid en de gebruikte drum fills samen met het zompige bas geluid zorgen voor een geweldenaar van een track waar men zo wordt ingezogen. Of de met melancholiek en duisternis doordrenkte combinatie van vuige one chord en melodische solo gitaar welke het nummer Collide draagt. En wat te denken van Bite the Bullit en Judge Me welke de luisteraar direct bij de strot grijpen met behulp van een pakkende en smerige intro, om vervolgens niet meer te los te laten alvorens wordt afgesloten met een vernietigende outro.
Los van dat alles drukt de diverse en over de gehele linie erg sterke zang zijn stempel op deze plaat. Van een (Load en Reload) Hetfield gelijkende zanglijn tijdens Head Rush naar het prachtig ingetogen Definition of Decision waar de schoonheid en kracht openlijk en zonder enige twijfel bloot wordt gelegd. Ook niet te missen zijn de brute en hoge screams welke gedeeltes in sommige nummers goed weten te accentueren zoals gedurende In Disguise duidelijk naar voren komt.
Bovenstaande zijn slechts enkele voorbeelden en u zult ongetwijfeld veel meer tegen komen bij het beluisteren van deze plaat. Valt er dan echt niets negatiefs te melden over deze langspeler? Jawel. Zo komt de tekst met enige regelmaat wat slap en ongeïnspireerd over en klinken sommige stukken erg geforceerd. Juist alsof de mix af was en men besloot nog wat zang op te nemen en toe te voegen. Daarnaast voegen de backing vocals op diverse tracks mijns inziens weinig toe.
Vergeet deze negatieve punten echter rap. Tarball weet namelijk met Rise Above een uiterst sterke plaat neer te zetten waar rock minnend Nederland er simpelweg te weinig van heeft. Ik kan niet wachten totdat ik dit viertal in een der ’s lands duistere krochten mag aanschouwen en vol ongeloof terug huiswaarts keer. Want dat is wat er zal gebeuren.