Ik kan me nauwelijks voorstellen dat het alweer ruim 10 jaar geleden is dat de Finse zangeres Tarja Turunen uit de band Nightwish werd gezet. In die tijd volgde ik de band met veel belangstelling en was behoorlijk teleurgesteld toen ik het slechte nieuws vernam. Maar gelukkig bleef het niet stil rondom Tarja. Zij ging lekker haar eigen gang en inmiddels heeft ze wel bewezen dat ze het op deze manier prima voor elkaar heeft. De Finse sopraan heeft nu 4 officiële releases op haar naam staan, waarvan de laatste, “The Shadow Self” op 5 augustus j.l. is uitgebracht. Om haar nieuwe album te promoten is ze op tour, genaamd The Shadow Shows, waarbij ze diverse landen in Europa aandoet.
Om het publiek op te warmen staan er 2 voorprogramma’s gepland. Na lang wachten komt eindelijk, een half uur later dan gepland, de eerste band het podium op. En wel de power-rockband Republic Of Rock ’n Roll, afkomstig uit Parijs. Waarom deze band vanavond is geprogrammeerd is me een raadsel, omdat het qua genre nogal afwijkt van de muziek van Tarja Turunen. Ik merk dat de mensen in de zaal niet bepaald warm worden van de wat eentonige gitaarrifs in combinatie met een vlak stemgeluid van de zanger. Met de Aerosmith-cover Dream On krijgt de band het publiek eindelijk een klein beetje mee, al vallen hierdoor de foutjes die worden gemaakt hierdoor extra op, zoals het onvervalste Franse accent van de zanger. Ook qua zuiverheid en kracht kan hij bepaald niet tippen aan Aerosmith-zanger Steven Tyler.
Het 2e voorprogramma ligt een heel stuk meer in het straatje van Tarja Turunen: de Oostenrijkse symfonische powermetalband Serenity . Veel fans zijn speciaal voor deze band afgereisd naar Haarlem. Groot is dan ook hun teleurstelling als blijkt dat hun setlist drastisch is ingekort. Door een zeer lange file onderweg is het de band niet gelukt om
op tijd te komen. Zanger Georg Neuhauser zegt hier flink van te balen. Ook Serenity heeft een nieuw album te promoten. In januari 2016 kwam hun nieuwste plaat Codex Atlanticus uit. De band zet een krachtige, bombastische en theatrale set neer. Inmiddels heeft de band geen vaste zangeres meer, maar omdat er tijdens de live-shows nog best wel wat duetten voor te dragen zijn, wordt er momenteel gebruik gemaakt van de diensten van Natascha “Tasha” Koch. Zij is niet een heel sterke zangeres, maar tijdens de paar nummers waar ze op meedoet biedt zij voldoende ondersteuning aan het theatrale geheel. Ook bassist Fabio D’Amore zingt soms een stukje mee, waardoor werkelijk alle registers worden opengetrokken. En na de innige omhelzing van Georg en Tasha tijdens Serenade Of Flames is het optreden helaas, veel te snel alweer, afgelopen. Van de acht nummers mocht de band wegens tijdnood dan ook maar vijf nummers spelen. Hopelijk volgende keer beter!
En dan is het eindelijk de beurt aan Tarja. Haar bandleden nemen als eerste plaats op het podium en dan verschijnt Tarja in een stijlvolle, lange zwarte jurk en trekt meteen de aandacht van het publiek. De band trapt af met het energieke nummer No Bitter End van het nieuwe album. Hierin laat gitarist Alex Scholpp al goed horen wat hij in zijn mars heeft. Tarja vertelt dat hij ook heeft 
meegeschreven aan een aantal van haar nummers, waaronder Calling From The Wild. Dit nummer gaat over de natuur waar zij zich grote zorgen over maakt en ze zingt dit nummer met veel emotie in haar stem. Zij maakt veelvuldig contact met het publiek en loopt regelmatig even naar voren om fans de hand te schudden. En dan klinkt er een bekende melodie uit het verleden: het klinkt als Nightwish! Dan herken ik in de medley nummer Ever Dream , wat ooit mijn eerste kennismaking vormde met Nightwish. Het hele publiek zingt uit volle borst mee. Tijdens Slaying The Dreamer laat Alex horen ook een goede grunter te zijn. Hij is ook niet wars van een stukje entertainment en laat zelfs even een paar mensen uit het publiek de snaren van zijn gitaar beroeren. Na alle drukdoenerij is het tijd voor een akoestisch rustmoment. De elektrische gitaren gaan aan de kant, het drumstel even gelaten voor wat hij is en de barkrukken worden het podium op gedragen. Alle bandleden komen in een halve cirkel te zitten. Met name het geluid van de cello van Max Lilja komt tijdens deze akoestische set goed tot zijn recht. Voor Tarja is het lastig om met haar krachtige operastem wat bescheidener te klinken, wat naar mijn mening gepaster zou zijn bij zo’n “zachte” set. Voor de áfwisseling is zo’n akoestisch intermezzo echter wel prettig. Na de reguliere set komt de band nog terug voor een drietal toegiften. Tarja heeft inmiddels iets anders aangetrokken, en ziet er wederom heel stijlvol uit. Met het nummer Until My Last Breath blaast Tarja haar laatste adem uit… voor wat betreft het concert in Haarlem tenminste…
Setlist Serenity: Codex Atlanticus (Intro) – Follow Me – The Perfect Woman – Spirit In The Flesh – Legacy Of Tudors – Serenade Of Flames
Setlist Tarja: No Bitter End – 500 Letters – Eagle Eye – Demons In You – Lucid Dreamer – The Living End – Calling From The Wild – Nightwish Medley (Tutankhamen – Ever Dream – The Riddler – Slaying The Dreamer) – Acoustic set (Until Silence – The Reign – Mystique Voyage – House Of Wax – I Walk Alone) – Love To Hate – Victim Of Ritual – Too Many – Encore: Innocence – Die Alive – Until My Last Breath
Tarja – Patronaat (Haarlem) 21/10/2016
402
vorig bericht