TB Frank & Baustein – Tock!

Als twee ego’s samenkomen kan het botsen of wordt het een mooi huwelijk, zo eentje waarbij het resultaat groter is dan de wiskundige som. Dat laatste is gelukt door TB Frank en Baustein samen te brengen.
 
TB Frank is als de helft van het vroegere The Neon Judgement de bekendste van de twee. Met die Belgische band schreef hij in de jaren ’80 mee de geschiedenis van de new wave. Hij zat ook nog o.m. in Praga Khan, Jade4U en Lords of Acid. Sinds de split van The Neon Judgement in 2015 is dit voor TB Frank een eerste teken van leven.
Baustein is misschien iets minder bekend of legendarisch. Hij is een stuk jonger dan TB Frank, maar heeft al heel wat muzikale watertjes doorzwommen. Deze in Duitsland geboren Belg woonde een tijdlang in LA waar hij toen samenwerkte met Christopher Franke van de Duitse elektro-pioniers Tangerine Dream. Hij heeft een eigen studio en is behalve onder het pseudoniem Baustein nog actief als Manic Youth (electro rock) en Konkr33t (Nederlandstalige nu-metal).
 
Samen hebben deze twee multi-instrumentalisten het album Tock! gemaakt.  Een beetje een vreemde titel, maar met een elegante kip op de hoes klopt het plaatje ongeveer wel. Met het curriculum van deze twee heren kan je je al ongeveer voorstellen welke richting dit uitgaat: die van met gitaren gepimpte elektronica, zoals ook Depeche Mode, Moby, Daan en Claptone die brengen.
 
De single Mother Of Earth kan je al kennen. De tekst en de melodie komen van Jeffrey Pierce van The Gun Club. Het is een bijzonder catchy elektrorock-nummer met de warme stem van TB Frank die hier de grain en de weemoed van een Johnny Cash krijgt. Zowat alles aan het nummer is warm, behalve de stem ook de gitaarstukken. Warm is trouwens het sleutelbegrip voor het hele album.
 
De overige nummers zijn eigen composities. Bombies gaat meer in de richting van Front 242, Dive en Insekt en heeft iets van een donkere, warme EBM-track. Ergens tussen Daan en Buscemi in zit Margarita, een donker en tegelijk exotisch nummer dat beelden oproept van zwoele nachten waarbij je in T-shirt door een halfverlichte stad dwaalt. Ook Snow White heeft een heel diepe, warme baslijn en komt in de buurt van Moby. Deze half-vrolijke track slaat geen gensters, maar live zal dit vermoedelijk beter uit de verf komen.
 
Op Mellow Like 39 vernadert het duo het geweer nog maar eens van schouder en gaan ze voor een elektronische reggae-vibe. Met die slome steeldrum-beat had deze track een broertje kunnen zijn Dillinger’s Cocaine In My Brain. Daarna gaan ze terug naar vertrouwd jaren ’80-terrein met een als Yello-klinkend I Didn’t.
 
TB Frank en Baustein weten duidelijk waar ze de beste mosterd moeten halen. Voor Cool Moon wordt die geleverd door Serge Gainsbourg. Zijn geest hangt als een schaduw over deze track, die voorts beelden oproept van een kampvuur op het strand.
 
Kan het nog breder als het gaat over inspiratie? Nog net. Fall In Love Now heeft een springerige, elektronische ska-beat en is tegelijk donker en dreigend. Het afsluitende Do I Do It is het meest experimentele nummer van het album. Een beetje met triphop geïnjecteerde Neon Judgement. Dit laatste nummer staat hier geboekt als een Manic Youth-remix en staat ook op het nieuwe Manic Youth-album dat in februari uitkomt.
 
Tock! is een verrassend modern elekctro-rockalbum dat verschillende genres verkent zonder zijn eigen sterktes te verloochenen. Beide heren hebben het beste gehaald uit de combinatie van hun ervaring en talent. Zowel liefhebbers van de new wave van de jaren ’80 als ruimdenkende rockliefhebbers hebben hier een vette kluif aan.  Deze samenwerking, die je kan kopen op vinyl of als digitale download, verdient alvast een vervolg.
 
Wie dit duo aan het werk wil zien, kan op 20 januari naar het W-Festival in Gent.