TDW – Fountains

Een jaar na de release van het album “The days the Clock Stopped” is hier al weer een nieuw album van duizendpoot Tom de Wit.
Diegene die vorig jaar dit zelfde album in de pre-order hadden besteld kregen de kans om een willekeurig onderwerp aan te dragen zodat deze in een nummer verwerkt konden worden. En zo geschiede. Van de tien nieuwe tracks op dit album zijn er zes gebaseerd op door fans ingediende basis ideeën. Nadat het vorige album was uitgebracht wilde Tom snel weer aan het werk. Mede door de restricties van het thuiswerken en dus alle tijd om lekker te schrijven was er binnen no time een album klaar. Mede door de eerder genoemde ideeën was het schrijven van de teksten een relatieve peulenschil. Met medewerking van wederom een hele stapel gastartiesten heeft hij het voor weer elkaar gekregen.
Het album is reeds al digitaal uitgebracht via de bekende kanalen, echter draaien de persen volle kracht om zodoende binnen zeer korte termijn de fysieke exemplaren te kunnen aanbieden.
Het is echt een typerend album geworden waar de stempel van Tom duimendik bovenop licht. Opener is tevens de titeltrack. Fabio Alessandrini (Annihilator) komt knetterhard en strak de woonkamer binnen en zet meteen de toon. Strakke drums, flinke keys en koortjes. De welbekende vingerprint die de albums van Tom zo herkenbaar en typerend maken. Love it or hate it. Ik vind het zelf te gek en volg de band al jaren. Op dit album is in mijn ogen meer gebruik gemaakt van synthesizer en klinkt het overall iets minder heavy dan bijvoorbeeld het vorige album. Met uitschieters als Inner Enemy en Anthracite, waarin een trouwens ook een lekkere grunt in zit. Graveyard boogie is een vrolijk nummer dat danst op een stevige basis van drums en riff. Michael Mills (Toehider, Ayreon) voegt er nog wel even halverwege een geweldige gitaarsolo over heen. Knap gedaan dit.
Eén nummer wat ik extra nog wil aanhalen is Grattitude song. Het is niet zozeer het nummer op zich maar de tekst bij deze track is wel heel bijzonder. Iedereen die destijds het vorige album in pre-order had besteld bij de crowdfunding is verwerkt als een groot “dank je wel”. Alle namen worden opgenoemd en dat is iets wat ik nog nooit ergens heb meegemaakt. Heel erg knap om het zo op te stellen dat het een lopend geheel is geworden.
Telkens als ik het album aanzet hoor ik weer nieuwe details. En dat is ook wederom typerend voor TdW.
Voor de fans van Tom en zijn vrienden is dit wederom een blinde aanschaf waardig album. Voor diegene die de muziek van Tom nog niet kent is dit zeker iets om te beluisteren en te ontdekken.
Line-up:
Tom de Wit – zang, gitaar, synths, Orchestrations
Rich Gray – bas, backing vocals (Annihilator/Aeon Zen)
Fabio Alessandrini – Drums (Annihilator)
Gasten:
Bryan Ramage (Ramage Inc)
Linn Liv (Cyanide Paradise, Pictura Poesis)
Eric Hazebroek (Vetrar Draugurinn)
Ron Brouwer (Sacrosanct)
Cathinca Porsius
Lennert Kemper (Dreamwalkers Inc, Elithium)
Lola Damblant Soler (Soledad)
Vikram Shankar (Redemption, Silent Skies)
Michael Mills (Toehider, Ayreon)
Morean (Alkaloid)
Lucas De La Rosa
Koorleden:
Laura ten Hoedt, Iris van ‘t Veer, Cailyn Erlandsson, Rania
Bailey,Rikke Linssen, Linda van Vugt, Ron Brouwer, Rich Gray, Tom de Wit