Ted Poley – Modern Art

Ted Poley is bekent van onder anderen Danger Danger en Tokyo Motor Fist, maar hij heeft ook al een aantal solo albums op zijn naam staan. Modern Art is het laatste nieuwe solo album van Ted en deze bespreek ik vandaag.
Een heerlijke rock sound in combinatie met enkele elektronische invloeden overheersen over het gehele album en ondanks de af en toe popachtige vibe is het wel echt een rock album. Modern Art heeft 11 nummers en is goed gemixt en gemasterd, het geheel klinkt als een klok. Een enige puntje van kritiek is dat de nummers op de achterkant van de cd-hoes net niet overeenkomen met hoe de nummers op het album staan.
Het eerst nummer New World is een lekkere binnenkomer. Een fris lekker rockend nummer waar je lekkere vrolijke energie van krijgt. Dit is een geweldig nummer om je dag mee te starten. Het tweede nummer Gypsy Heart houdt de energie er ook lekker in. Daarna volgt het wat rustigere nummer Bury Me. Deze powerballad is een prachtige love song met veel pit. Ik zie dit nummer nog wel gebruikt worden om een rockgeliefde mee ten huwelijk te vragen.
Out of Control heeft een rustige opbouw, maar gaat wederom terug naar het heerlijke snelle ritme wat in de meeste nummers terug te vinden is. Dit nummer zou zo in de top 40 kunnen, een echt pop-rock nummer. Running for the Light heeft door de invloed van de toetsenpartijen een wat meer symfonische feel, wat zeker niet verkeerd is, want het rockt wel lekker door en geeft een leuke afwisseling. What kind of Love heeft een behoorlijke reggae invloed in de groove van het nummer en is veel rustiger dan de rest van het album. Totaal anders dan de andere nummers, maar op zijn eigen manier ook erg lekker om naar te luisteren.
Time is een nummer wat ik ooit nog wel eens door een DJ opgepikt zie worden voor een remix. Het nummer bouwt heel langzaam op en gaat pas in de solo echt los. De zanglijnen zijn zachter en wat langgerekter dan in de andere nummers. Een erg mooi nummer om op weg te dromen. The devil to my Angel pikt het rock tempo van de eerste 5 nummers weer op en rockt er stevig op los. I know a Liar is weer flink wat rustiger, maar het volgende nummer, Find another Man, is juist weer een lekker pop-rock nummer wat zo in de top 40 kan.  Het laatste nummer van het album heet Wilderness en wordt niet alleen door Ted Poley maar ook door Robin Eriksson gezongen, die in het hele album verantwoordelijk is voor de bas en backing vocals. De stemmen van Ted en Robin passen erg goed bij elkaar en vullen elkaar qua klankkleur erg mooi aan. Het is een top afsluiter met wederom heerlijke energie.
Modern Art is een heerlijk album wat lekker weg luistert. Zeker een aanrader voor de rock liefhebber die ook van bon jovi of muse o.i.d. houdt.