Teitan – Vákuum

Welkom in de wereld van Teitan, een project van Devi Hisgen, de frontman van Cthuluminati. Devis is niet bepaald iemand die zich angstvallig vast klemt aan de eerste of tweede golf van black metal en dat  horen we op dit album eens te meer. 
Door middel van vijf tracks etaleert Devi zijn songschrijvers kwaliteiten en experimenteert hij er lustig op los. Hij schrijft over duistere wetenschappelijke theorieën en obscure filosofen, dus niet bepaald de doorsnee onderwerpen als demonen of sagen. 
Hoewel gevarieerd van aard, zijn alle nummers kenmerkend door de opbouw. Ze beginnen met een sterke sfeertekening, alvorens er iets meer standaard black elementen aan toegevoegd worden. Bereid je voor om aan een reis deel te nemen die voelt alsof je ontvoerd bent door aliens die je telepathisch toespreken terwijl je gevangen bent op  hun onderzoekstafel. 
In het eerste nummer, The Grinding Teeth of the Wheel of Time, worden we het universum van Teitan ingezogen door een bezwerend gesproken intro. Wat volgt zijn galmende, naargeestige vocals en een gitaargeluid dat ik het beste zou kunnen omschrijven als een black metal versie van System Of A Down. Het heeft daarnaast iets ongrijpbaar kosmisch, terwijl het niet te vergelijken is met spacerock.  
De tweede track, Become The Lunar Sky, begint ingetogen tot het geweld losbarst met tremolo riffs, killer blastbeats en harsh vocals. Wellicht het meest rechttoe rechtaan black metal nummer van het album.
Je Vois La Fin begint met toetsen en gaat vervolgens verder met een traag, onheilspellend gitaargeluid. Qua vocalen horen we hier een soort duet tussen een monsterachtige stem en een cleane, bijna kerkelijke stem.
Het begin van Metempsychosis klinkt alsof we deelgenoot zijn van een ritueel van een stam aliens, in een grot op een andere planeet. Vervolgens dan weer wat sterke riffs en harsh vocals. De drums klinken hier bijna jazzy.
Na een start met geluiden van onweer en regen horen we op het laatste nummer, Description of the Passing, ambient geluiden en fluisterende stemmen. 
Een EP die moeilijk in woorden te omvatten is.  Het voelt alsof een psychose vorm heeft gekregen in muziek. Het is zeker geen plaat om op te zetten terwijl je even achteloos de keuken dweilt of voor tijdens een feestje. Dit is echte luistermuziek, een kunstwerk met als canvas gitaren, drums en elektronica. Aanrader voor fans van experimentele, sfeerrijke bands. De licht vervreemdende sfeer en het buitenaardse gevoel deden me denken aan Spheres van Pestilence, dus wellicht ook iets voor fans van die band die iets met black metal hebben.