Deze avond vermijd ik de grote zalen en in plaats daarvan ga ik naar WPC in Wateringen. In dit fraaie en intieme zaaltje zal de band Ten Ton John, hun album releaseshow verzorgen voor hun recent uitgebrachte werk, Kingdom Rise. Ze worden vergezeld door de vrienden van Razorblade Messiah.
Razorblade Messiah
Aan het Rotterdamse gezelschap Razorblade Messiah, de taak om dit zaaltje op te warmen. Met hun scherpe mix van Thrash-, Speed- en Heavy Metal lukt dit als geen ander. De vurige riffs worden ondersteund door de indrukwekkende vocalen van de flamboyante zanger Frans. Gehuld in traditionele leren kledij, vormen de vier heren een opvallend schouwspel op het podium, waarbij vooral de opvallende rood-witte broek in het oog springt.
De inspiratie uit de jaren ’80 is onmiskenbaar, maar de uitvoering ervan is goed en uitermate amusant. Zeker wanneer Frans iedereen aan het klappen krijgt, terwijl hij zich op de tafel bevindt. Ivo weet meermaals een fijne solo uit de hoge hoed te toveren en dat zijn voor mij toch wel de lichtpuntjes van deze show. Het zijn zeker niet de uitvinders van het wiel, maar in de stemming komen lukt erg aardig met deze mannen. Een solide optreden op deze, nog jonge, avond.
Ten Ton John
Waar het deze avond eigenlijk om draait, is de promotie van het nieuwe album, genaamd Kingdom Rise. Met dit album maakt Ten Ton John, de perfecte mix van de rauwheid van het oude werk van Machine Head, en de technische virtuositeit van Gojira. Rob en Joey weten enkele indrukwekkende riffs neer te zetten, terwijl Dominic de boel strak bij elkaar houdt met zijn voortreffelijke baspartijen. Door clean vocalen te combineren met de krachtige screams weet dit boeiende optreden goed stand te houden.
Tijdens het agressieve Backbone, legt Rob zijn gitaar aan de kant en zoekt interactie met het publiek, terwijl de basgitaar hier op de voorgrond staat. Dit zorgt voor een prachtig zwaar geluid, wat als perfecte aanvulling van de drums fungeert. Gedurende het hele optreden worden er diverse attributen op het podium gegooid. Zo zien we onder andere een slipje de gitaar van Joey raken en belandt er een BH op de microfoon van Rob. Achteraf hoor ik dat de sympathieke heren hier wel om kunnen lachen.
Tijdens I Am The Enemy, mogen we genieten van een heuse wall of death en helaas is het einde al in zicht, maar niet voor we met Spoils Of War en End Of Hope afsluiten. Een bevredigende afsluiting en dat onder leiding van de grootste moshpit van vandaag.
Met ruim een uur op de klok laat Ten Ton John, ons alle 14 nummers van hun nieuwe plaat horen. Daarmee completeren ze een zeer succesvolle releaseshow. Toch is de avond nog niet ten einde na al het muzikale spektakel. Zo blijft het overgrote gedeelte in de zaal aanwezig voor een biertje en een praatje met de optredende artiesten. De perfecte manier om dit kersverse album te vieren.
Foto’s Joyce De Weerd