Het Friese Ter Ziele bestaat inmiddels vijf jaar en met Embodiment Of Death presenteert dit viertal zijn langverwachte debuutalbum. Op enkele wisselingen van microfoonposities na – waarbij Yorick Keijzer de meest recente toevoeging is – is de bezetting grotendeels intact gebleven. Marc de Jong en Patrick Monsma bespelen respectievelijk de gitaar en basgitaar, terwijl Jouke Grit achter het drumstel plaatsneemt. Ondanks dat de band eerder slechts twee nummers uitbracht, heeft Ter Ziele al een indrukwekkend aantal optredens op zijn naam staan. Aan ervaring dus geen gebrek gezien de andere projecten van deze heren.
Dat vakmanschap klinkt duidelijk door in de vijf composities die op deze eerste langspeler te vinden zijn. Na een korte, onheilspellende intro grijpt The Separation Of Body And Soul direct de aandacht. De loodzware, slepende riffs worden ondersteund door een afwisseling van diepe en hoge vocale intensiteit. Hoewel doom metal de basis vormt, zijn invloeden uit zowel black- als post-metal onmiskenbaar aanwezig. De subtiele variatie in riffs houdt het geheel dynamisch, terwijl de ritmische sectie uitnodigt tot headbangen.
Het daaropvolgende Of Noumenon Reality is met zijn twaalf minuten het langste epos van de plaat. Een ingetogen, akoestische intro bouwt de spanning zorgvuldig op en mondt uit in een sfeer van desolaatheid, die wordt versterkt door de melancholische zang van Yorick. Het sombere middenstuk wordt gedomineerd door diverse melodielijnen die zich langzaam door de compositie heen weven, waardoor een beklemmende atmosfeer ontstaat.
Waar de eerste helft van het album een meer traditionele structuur hanteert, doorbreekt This Mortal Coil deze conventies met dynamische tempowisselingen. Het nummer evolueert van traag opbouwende gitaren naar een climax van blastbeats en snijdende riffs
Afsluiter As Long As I Breathe, I Am To Suffer opent met een mistroostige introductie en gaat vervolgens over in een zwaarmoedige instrumentale sectie, rijk aan melodische, doch zwartgallige lagen die associaties met het DSBM-genre oproepen. De dreunende ritmesectie slaat onverbiddelijk toe, terwijl de beklemmende vocalen van de frontman een existentiële somberheid oproepen.
Ter Ziele heeft de luisteraar lang laten wachten op dit debuut, maar laat hen uiteindelijk achter met een bepaald gevoel van leegte, niet vanwege een tekort aan kwaliteit, maar omdat een extra compositie of twee zeker welkom was geweest. Hoewel het doom-genre niet uitblinkt in diversiteit, slagen deze Friezen erin voldoende variatie aan te brengen om zelfs langere nummers boeiend te houden. Embodiment Of Death is een indrukwekkende toevoeging aan het Nederlandse metal-landschap en kan zich moeiteloos meten met zijn genregenoten.