Het industrial gezelschap Terminal heeft een duidelijke link met wave. Zo is de donkere stem van Thomas Mark Anthony in sommige nummers een evenknie van The Sisters Of Mercy. Die vergelijking gaat helemaal op wanneer Thomas ondersteund wordt door een zangeres zoals op The Sin of the Sanctified. Verder levert Terminal niet de standaard ‘koude’ en hoekige industrial die vaak aan de basis staat van deze muziekstijl. De nummers kennen namelijk veel melodie. De inspiratie is wel typisch industrial. Een maatschappij die niet functioneert. Dat levert felle teksten en donkere muziek op. De band ontkomt niet helemaal aan het hoekige werk. Zo is Smart Weapons in alles een kenmerkend nummer voor het genre. Verder blijft de muziek helaas redelijk veilig op The New Republic. Nummers als Don’t Be Taken Alive en The New Republic zijn daar een voorbeeld van. Het klinkt goed maar mist toch net dat beetje extra’s en pit. Probleem is dat de meeste nummers allemaal in hetzelfde segment te plaatsen zijn. De wat vlakke productie helpt de plaat daarin ook niet verder. Er is daardoor te weinig variatie. Zonder overigens slecht of irritant te worden. Daarvoor is de muziek te goed en is er te goed nagedacht over de (opbouw van de) nummers. The New Republic had echter beter kunnen zijn door meer afwisseling en scherpte. Voor fans van de genoemde genres is het ondanks de kritiekpunten toch de moeite waard om The New Republic een kans te geven.