Terugkijkend naar mijn terugblik over 2016 en de kansen die er lagen voor 2017 is de glazen bol van toen helder geweest. De terugblik op 2017 begin ik dan ook met hetgeen ik live heb mogen ervaren met daarin drie absolute hoogtepunten.
Live
Het eerste hoogtepunt was een hemelvaart om nooit te vergeten. Op woensdag 24 mei mocht ik omringd door gezin en vele vrienden nogmaals genieten van een spectaculaire show van The Hottest Band In The World……KISS. Het was niet de eerste keer dat ik de vier heren mocht zien en horen, maar iedere keer ben ik toch weer verbaasd wat KISS neerzet en hoe gelukkig ze me weer kunnen maken. De dag later op donderdag 25 mei was daar Riverside in de Boerderij in Zoetermeer. Het eerste optreden zonder gitarist Pjotr Grudzinski. Dat gaf het geheel iets emotioneels mee, maar zoals we van Riverside gewend zijn, was ook dit optreden feilloos en perfect neergezet. Een ander live-hoogtepunt was ‘natuurlijk’ het optreden van Ayreon Universe. Ik mocht er tweemaal getuige van zijn hoe het ‘beste’ van Ayreon de zaal van 013 wist te vullen. De verwachtingen waren hoog en dat kan gevaarlijk zijn, maar beide keren was het afgelopen voordat ik er eigenlijk klaar voor was. Papa Roach wist daarbij in diezelfde zaal te overtuigen. Nooit een slechte show gezien van dit viertal en ook dit jaar was het gewoon goed. Graspop blijft een ding op zich. Het is alleen zo jammer dat door de zeer uitgebreide line-up het onmogelijk is om alles te kunnen zien wat ik zou willen zien. Genoten van Rammstein, Opeth, Decapitated, Chelsea Grin, The Devil Wears Prada, The Dead Daisies en Gojira. Zeer overtuigend en verrassend was het optreden in de veel te kleine tent van Queensrÿche. Optimaal genoten van de setlist en de uitvoering daarvan. Bijzonder was het om Sanctuary aan het werk te zien. Met het heengaan van zanger Warrel Dane was het ook de laatste keer helaas.
Verlies
Met het overlijden van Warrel Dane moeten we concluderen dat ook 2017 een jaar was met verliezen. Op muzikaal gebied was de zelfmoord van Chris Cornell een bijzonder schokkende gebeurtenis, maar laten het heengaan van Walter Becker, Chester Bennington, John Wetton, J. Geils, Fats Domino, George en Malcolm Young en Tom Petty toch ook wat littekens achter.
Winst
Deze littekens zijn een symbool voor de herinnering, maar gelukkig zijn er het afgelopen jaar nieuwe herinneringen bij gekomen die de moeite van het vermelden waard zijn. Qua releases waren de ‘oudgedienden’ maar ook de jonge, nieuwe generatie ruim vertegenwoordigd en mag ook 2017 als een geslaagd jaar beschouwd worden. Zo geslaagd dat het nagenoeg onmogelijk is om een jaarlijst neer te zetten zonder daarbij bands en muzikanten tekort te doen. Het aanbod was gevarieerd en zodoende wil ik beginnen bij het progressieve gedeelte.
Progrock
Grote winnaar binnen dit genre is voor mij Arjen Anthony Lucassen die met Ayreon niet alleen een geweldig album uitbrengt, maar met de optredens in 013 de gelukkige aanwezigen in vervoering brengt met uitmuntende optredens. Het is niet verwonderlijk dat vanover de gehele wereld dat weekend liefhebbers Tilburg als centrum kiezen.
Day Six kwam sterk terug en daarmee laat de Nederlandse progscene zien dat zij internationaal zeker van betekenis zijn. Na zeven jaar laat ook Order Of Voices weer van zich horen en tonen aan dat de melancholische inslag van hun muziek tijdloos is. Mariusz Duda weet met het volgende album van Luncatic Soul te overtuigen. Opvallende nieuwkomers (voor mij) dit jaar binnen de progscene zijn het Griekse Need, Laments Of Silence, Godsticks, Damnation Day en Lion Shepherd. Fervente liefhebbers van The Pineapple Thief, Spock’s Beard en Caligula’s Horse komen gelukkig ook aan hun trekken in 2017.
-
- Ayreon -The Source
- Day Six -Solitary League
- Order Of Voices -Constancy
- Klone -Unplugged
- Soen -Lykaia
- Lunatic Soul -Fractured
- Laments Of Silence -System Failure
- Need -Hegaiamas-A Song For Freedom
- Evenline -In Tenebris
- Voyager -Ghost Mile
Metalcore
Binnen de metalcore start 2017 met een bericht via Facebook van Boris Kasnov, zanger van het Franse Opalized. De kracht van het internet krijgt vorm, want Opalized biedt me een album dat al menigmaal is gedraaid het afgelopen jaar. Jong, gretig, maar vooral erg professionele metalcore wordt de wereld zomaar vanuit Zuid-Frankrijk ingeslingerd. Dan mogen de metalcorebands als paddestoelen uit de grond springen. Tussen al die nieuwkomers valt ook het Hamburgse Rising Insane op en Arisen From Nothing, terwijl ‘oudgedienden’ While She Sleeps, Emil Bulls, Papa Roach laten horen nog niet verdwenen te zijn. Zeer onder de indruk ben ik van Our Hollow, Our Home (die trouwens ook een sterke cover van Ed Sheeran’s Shape Of You hebben neergezet), Silenmara, Polaris en Harmed. Concluderend was het een uitstekend jaar voor de metalcoreliefhebber.
- Opalized -Rising From The Ashes
- Rising Insane -Nation
- Arisen From Nothing -Broken
- While She Sleeps -You Are We
- Our Hollow, Our Home -Hartsick
- Silenmara -A Darkened Visionary
- Next To None -Phases
- Polaris -The Mortal Coil
- Harmed -From Day One
- Spoil Engine -Stormsleeper
Rock
Voor het gemak schaar ik het overige even onder de algemene noemer waarin Pink Cream 69, Brother Firetribe, Shakra en Axxis gelukkig weer nieuw werk uitbrachten. Het Franse Superscream bracht echter een album op de markt dat verrassend en fris klonk en Toby Jepson wist met zijn nieuwe project Wayward Sons sterk uit de hoek te komen. Nieuwe grootheden en grote beloftes voor de toekomst op rockgebied zijn zeker Spin My Fate, Savage Messiah en Nicumo. Deze nieuwkomers zetten meteen een strak en vol geluid neer en imponeren.
- Pink Cream 69 -Headstrong
- Superscream -The Engine Cries
- Wayward Sons -Ghosts Yet To Come
- Decatur -Badder Than Brooklyn
- Spin My Fate -Tides
- Savage Messiah -Hands Of Fate
- SikTh -The Future In Whose Eyes?
- Nicumo -Storms Arise
- Brother Firetribe -Sunbound
- Nocturnal Rites – Phoenix
Van eigen bodem
Hoewel de terugblik al een aardig beeld geeft van het afgelopen jaar, vind ik het zeker belangrijk dat het potentieel in Nederland even in het winterzonnetje worden gezet. Ayreon en Day Six zijn al besproken. Opvallend was het album van Scenario II. Zeker geen alledaags geluid, maar een album met een verrassend hoog niveau. Dat kan zeker ook van het laatste album van Knight Area gezegd worden en voor de ontembare furie van Selfmachine die weer sterk op de markt kwamen met het nieuwe album Societal Arcade, dat gevierd werd met een releaseparty in de Melkweg (Upstairs). Ook Spoil Engine, The Charm The Fury, Bear (België) en The Royal wisten me te overtuigen van het Nederlandse kwaliteitsniveau.
- Selfmachine -Societal Arcade
- Scenario II -A New Dawn
- Spoil Engine -Stormsleeper
- The Royal -Seven
- Bear -III
- Knight Area -Heaven And Beyond
- The Charm The Fury -The Dumb, Sick and Happy
2017 is een jaar met uitersten, maar lijkt sterk op 2016. Een jaar met dieptepunten, maar zeker ook met hoogtepunten. Muzikaal gezien heb ik genoten van 2017 en belooft 2018 nu al heel veel. Het fijne gevoel dat ik overhoudt aan 2017 komt behalve de uitstekende bands zeker voort uit de samenwerking met een sterke crew bij Rockportaal. Het afgelopen jaar heeft de groep laten zien dat zij vol respect, energie en liefde voor de muziek hoogstaand werk hebben neergezet en ervoor hebben gezorgd dat Rockportaal wederom sterker staat. En dat allemaal voor de lezers, de volgers van onze website. Want daar doen we het voor. Ik wil iedereen dus bedanken voor het afgelopen jaar.
Uiteindelijk wil ik eindigen met een uiteindelijke top 10 die een gevarieerd karakter kent. Door alle namen even flink te kneden, aan te vullen en even te laten rijzen/rusten kan ik de volgende top 10 als jaarlijst neerzette:
- Opalized – Rising From The Ashes
Ayreon -The Source
Niet te vergelijken deze beide albums. Ik kan dus niet anders dan het beste metalcore én het beste progalbum samen op één te zetten.
Ik ben om. Opalized is niet zomaar een bandje die je voorbij mag laten gaan. Deze band verdient meer dan ergens driehoog één keer in de week te repeteren en te schrijven. Deze band hoort menig podium in Europa onveilig te maken met hun opzwepende en krachtige muziek. Voor 2017 is de toon alvast gezet. Ik ben benieuwd wie dit album kan gaan overtreffen.
Ik kan bij The Source alleen mijn gevoel ervaren en proberen te omschrijven wat het met me doet. Er rest mij slechts één gedachte bij de laatste tonen van het album. Ik voel me nederig en content, want Arjen heeft het wederom geflikt.
- Day Six -Solitary League
Muzikaal is Solitary League een juweeltje dat staat als een huis. Ik pretendeer niet dat ik alle progrockbands (uit Nederland) heel goed ken, maar Day Six is ongetwijfeld een speler in de top 10 en straalt klasse uit in de negen composities op het album.
- Order Of Voices -Constancy
Constancy is een dijk van een album en ligt mooi in het verlengde van het debuutalbum. De jaren die ik het moeten wachten zijn hen vergeven en de verwachtingen die ik had van de band zijn ruimschoots ingewilligd. Op Constancy neemt Order Of Voices je mee op een muzikale melancholische trip die krachtig verrijkt is met rockelementen.
- Klone -Unplugged
Was Unplugged nu het album waar ik op zat te wachten. Nee en Ja. Nee, omdat ik het Franse Klone al ijzersterk vind op de laatste albums, maar zeker ook een Ja, omdat de band de nummers echt heeft voorzien van een nieuw elan, een nieuw gezicht dat staat als een huis en nogmaals benadrukt dat deze band in staat is tot hele grootse dingen. En zolang Klone deze muziek uitbrengt, kan iedere singer-songwriter wat mij betreft meteen terug de kast in.
- Soen -Lykaia
Na Cognitive en Tellurian is Lykaia een prachtig nieuw album dat de Zweedse heren van Soen loslaten op de menigte. Een uur lang is het genieten van de negen composities die afwisselend opgezet zijn, maar toch een grote gemene deler hebben in het totale geluid
- Pink Cream 69 -Headstrong
Headstrong is alles waar een rockliefhebber van houdt. Het heeft goede grooves, een vol geluid, aanstekelijke composities en geeft vooral een gevoel van warmte en geluk. Headstrong is een album dat niet verveelt. Nu niet en nooit niet. Het is een tijdloze voortzetting van Pink Cream 69.
- Rising Insane -Nation
Rising Insane mag dan schijnbaar zo uit de lucht komen vallen voor mij. Ze hebben me wel degelijk overtuigd met dit schijfje en laten horen dat jeugdig elan tot energieke en kwalitatieve composities kan leiden. Mijn metalcorehart klopt opgewonden verder wanneer ik het album nogmaals opzet.
- Superscream -The Engine Cries
Ik kan nog lang gaan schrijven over The Engine Cries. Het is echter een album dat je gewoon moet beluisteren, over je heen moet laten komen en van moet genieten. In alles laat Superscream horen dat ze ertoe doen. Ik kreeg bij aanvang een goed gevoel bij het album en terwijl ik deze review schrijf, betrap ik me op een glimlach. Omdat de muziek met aanspreekt, maar zeker ook omdat Superscream ontwapenend is.
- Lunatic Soul -Fractured
Mariusz Duda heeft zich met Fractured wederom neergezet als een veelzijdig componist die buiten de grenzen van Riverside zijn creativiteit de vrije loop laat gaan op het album. Niet alleen wordt je getroffen door de ritmes en de schoonheid. Naarmate je het album vaker beluistert blijft het zich in je hoofd nestelen en is de verslaving aan het product Lunatic Soul een feit.