Wat een enorme drol van een jaar was 2020. Het is er één die je meerdere malen probeert weg te spoelen maar die standvastig blijft liggen. Zo ééntje die je een zetje moet geven. En op het moment dat je dat doet schiet je hand door het pleepapier heen en zit je hand alsnog onder je eigen stront. ‘Kak!’ roep je dan omdat je weet dat dat het laatste toiletpapiertje was. Moet je weer naar de supermarkt om wc papier te halen. Leuk.
Hoe het jaar begon ben ik allang kwijt. Het ging heel snel en voor ik het wist was het december en besefte ik onder andere dat ik maar weinig had geschreven voor Rockportaal. De meest belangrijke oorzaak: mijn onkunde om goed te plannen. De balans tussen mijn werk, mijn opleiding/school, mijn gezin en mijn vrije tijd was compleet verstoord. De momenten dat ik tijd had, had ik nodig om voor school wat te doen, wat niet lukte omdat ik te gestrest was om maar iets te leren of om opdrachten te doen. Het kwam niet binnen en niet naar buiten. Door de bomen het bos niet meer zien werd een understatement. Daarbij kwam ik ook nog meer in de knoop omdat ik te schijterig was om hulp te vragen, of om voor mezelf op te komen. Ik liet mezelf steeds dieper begraven totdat ik in december hoorde dat ik niet meer hoef terug te komen op mijn werk en dat mijn opleiding stopt. Een enorm mooi voorbeeld van de wet van Murphy. Natuurlijk baal ik hiervan en schaam ik me omdat ik wel een gezin heb waar ik voor moet zorgen. Nu is het eerst belangrijk dat ik mezelf weer even tot rust laat komen, daarna krabbel ik weer op en ga ik met een schone lei beginnen.
Want ik ga de gehandicaptenzorg in. Met ouderen werken vind ik heel mooi, iedere meneer of mevrouw heeft weer een prachtig of hartverscheurend verhaal wat je nooit meer vergeet. Toch lijkt het mij beter om in de gehandicaptenzorg te werken omdat ik veel meer binding heb met jongere zorgvragers, die zich meer bezighouden met popcultuur of iets dergelijks. Als dat niet lukt ga ik werken totdat het andere schooljaar weer begint in augustus. Het is lastig om positief te blijven door dit alles maar ik vecht voor mijn gezin en voor mezelf, dat is het allerbelangrijkst.
Laten we het over muziek hebben. Mijn muziek interesses verlopen ieder jaar hetzelfde, eerst heb ik een enorme metal periode en vreet ik alles op wat daarmee te maken heeft. Als het jaar ten einde komt heb ik genoeg metal geluisterd en switch ik over naar andere genres. Dus ik zal ieder jaar een lijst maken met metal albums en een lijst met non metal albums. Één album heb ik sinds april heel vaak op mijn platenspeler gedraaid en dat is het album van Thundercat It Is What It Is. Een heerlijke mix van jazz, soul, R&B en funk. Mijn album van het jaar.
De metal albums die ik heel goed vond dit jaar staan hieronder in willekeurige volgorde:
- Black Curse – Endless Wound: een demonische death/black metal plaat vol krankzinnigheid.
- Thaetas – Shrines Of Absurdity: technische death metal van de hoogste plank.
- Rebel Wizard – Magickal Mystical Indifference: gitaristenplaat vol vindingrijke riffs en solo’s
- Thou & Emma Ruth Rundle – May Our Chambers Be Full: feilloos gebalanceerd album van de doom meesters Thou en de uitzonderlijk getalenteerde Emma Ruth Rundle.
- Afterbirth – Four Dimensional Flesh: death metal met science fiction invloeden, mooie atmosferische stukken
- Thou – Blessings of The Highest Order: op dit album staan al hun Nirvana covers. Koop de versie op bandcamp, daar zitten nog wat verassingen bij.
Hieronder de non-metal albums die ik veel geluisterd heb dit jaar in willekeurige volgorde:
- Moses Boyd – Dark Matter: jazz uit het koude Engeland, geweldige moderne jazz
- Black Nile – The Further Side: jazz uit de US, alsof je in een warm land langs het strand rijdt
- Various Artists – Blue Note Re:Imagined: compilatie van Engelse jazz artiesten die de klassiekers van het befaamde Blue Note label coveren en in een nieuw jasje steken.
- Autechre – SIGN & PLUS: abstracte elektronische muziek, moet je kennen om te waarderen
Welke muziek er ook komt volgend jaar, laten we vooral rekening houden met elkaar. Dat is alles. We zitten met z’n allen in dezelfde shit. Laten we nu ook met z’n allen goed afvegen en keihard doortrekken.
Dat waren wel genoeg poep en kak grappen.
(~~+~~)
Peace in
Peace out