Gitarist Diamond Row kreeg al snel het etiket “voorbeeld opgeplakt” vanwege haar geslacht en huidskleur. Op zich niet slecht om op die manier wat diversiteit in de scene extra te promoten. Laten we echter hopen dat het niet ten koste gaat van de aandacht voor haar sterke riffs. Ze weet een geluid uit haar gitaar te toveren die sterk geworteld is in de nu metal, van met name Korn, maar dit combineert met een vleugje djent. Dat levert prachtige resultaten op, zoals op het hakkende intro van Take A Look Inside.
Vocalist Josh Fore weet ook perfect het tijdperk van de Adidas outfits en kettingportemonnees te vangen. Verstaanbare vocalen die soms ruw zijn, soms gepolijst, zonder te gelikt te worden. Op met name de cleane stukken horen we Spineshank en Linkin Park, op de ruwe vocalen vooral Korn. Vooral op Sick Of You horen we heel veel invloed van Chester Bennington.
De teksten gaan over zaken als pesten (Sick Of You), fout gelopen relaties (You Never Listen), gevoelens van onzekerheid en behoefte aan hulp (Stitch Me Up). Herkenbaar en relevant, zoals de teksten van de betere bands in het genre indertijd. Dus hier geen Limp Bizkit taferelen over auto’s en feestjes!
Enige minpuntje dat ik kan geven is dat met het verloop van het album, de nummers wel iets te ongemerkt in elkaar overvloeien. De volgende keer mag er iets meer spanning en verrassing in zitten. Neemt niet weg dat ik elk nummer zeer genietbaar vind. Dit gaat zeker aanslaan bij een groot publiek en metalheads als ik, die nostalgische gevoelens hebben bij deze sound.