Met hun debuutalbum gooiden de psych stoners rockers van Thammuz al hoge ogen. Gelukkig stelt deze opvolger, uitgekomen op hun nieuwe thuis, het Italiaanse Argonaut Records niet teleur.
Het bevat naast tracks met zang een aantal instrumentale, meeslepende nummers. Opener Electric Sheep is daarbij het meest opvallende met lekker dissonant gitaarwerk op het eind. Dit nummer wordt wel aangevuld met een distorted, cyborg stem die een stuk van het gelijknamige verhaal van cyberpunk auteur Philip K. Dick quote. Andere instrumentale tracks zijn Guayota, Dumuzid’s Descent en, het (niet verrassend op basis van de naam) meest psychedelische en bedwelmende Peyote.
De andere nummers zijn lekker fuzzy, flink distorted en voor een band in dit genre vrij uptempo Titelnummer Sons of the Occult heeft wat Monster Magnet vibes waar People From The Sky met zijn lekkere tempo doet denken aan Fu Manchu. Had A Blast laat horen hoe je een stoner song lekker moet opbouwen om vervolgens los te gaan. Het stevigere Death Songs klinkt wat vuiger, meer rock ‘n’ roll en is daarmee een mooie afwisseling. Verrassend is Self-taught Man waar de geest van Jim Morrison (The Doors) in rond lijkt te dwalen, vooral het stukje van L.A. Woman waar hij ‘’city of night’’ zingt. Insomnia is een prettig afsluiter waarin al het beste wat de band in huis heeft samen lijkt te komen in een vernuftige compositie.
Wat deze plaat zo sterk maakt is dat hij fans van het genre zeker zal bekoren maar ook afwisselend genoeg is om andere fans van heavy rock aan te spreken.