Zoals hier linksboven te zien is, liegt de albumcover er niet om. Het geeft ook gelijk de rode draad van het album weer. De titelsong is een prima song dat over zelfmoord gaat. De band wil de luisteraar een duidelijke boodschap meegeven. Namelijk dat er geen geesten zijn, een hel en een hemel evenmin. Er is niets meer dan de puinhoop die je achterlaat door het nemen van deze rigoureuze beslissing. Hakt er behoorlijk in. Net als eigenlijk het gehele album. Het album ‘Chasing Ghosts’ heeft als onderwerp de dood. De teksten gaan over doodgaan in het algemeen en over zelfmoord in het bijzonder.
De teksten mogen dan zware onderwerpen als thema hebben, de muziek komt enigszins lichtvoetig over. Dit is vooral te danken aan het nogal onvolwassen stemgeluid van Joel. Het is niet dat hij slecht zingt, nee absoluut niet maar in veel gevallen klopt naar mijn mening het beeld niet. Een beladen onderwerp ondersteunen met een tienerstem. Aan de andere kant is zelfmoord een veel voorkomende doodsoorzaak bij tieners…De muziek is af en toe ook eentonig doordat de opbouw vaak hetzelfde is.
Ook het veelvuldige gebruik van elektronische deuntjes dragen niet bij aan een serieus imago. Helaas. Wil dat zeggen dat dit een album is dat we maar snel moeten vergeten? Nee! Het is weliswaar niets nieuws onder de zon maar de band laat wel horen erop vooruit te zijn gegaan door de jaren heen. En als er ook maar één persoon op andere gedachten gebracht is door het luisteren van dit album dan heeft het zijn doel voor mijn part helemaal bereikt.