Coffin start bijvoorbeeldvriendelijk en ‘lief’ maar is daarna heerlijk zwaar aangezet met zo’n stroperige riff die je voortduwt naar het opzwepende All My Friends Are Dead dat tekstueel misschien wel een verband kent met Coffin en al een enorme hit is op YouTube.
Soak Me In Bleach heeft een meer licht karakter en is met de clean vocals en de minimale muzikale ondersteuning tussendoor bijna lieflijk. De grunts zijn veelal de aanloop naar een meer krachtiger refrein waarin overeenkomsten met Emil Bulls te horen zijn. Een kleine breakdown biedt nog meer variatie en contrast in de compositie. Het bipolaire karakter van de compositie wordt daarmee zowel muzikaal als tekstueel bewaarheid. Zo ook in Baltimore Rain. Toch kun je ook de meer mainstream composities vinden op het album. Aloneliness mag gerust muzikaal beschouwd worden als een zeer toegankelijke compositie. Tekstueel is het wel wat scherper en vraagt The Amity Affliction aandacht voor het zoeken naar jezelf en wat je wil. En ook Just Like Me en Fever Dream zijn vrolijke en mainstreamcomposities die het bij meisjes ongetwijfeld goed gaat doen.
Meest complete compositie qua melodie, kracht en emotie is voor mij Forever. Alles in de compositie ademt gevoel en compassie en vooral de oooooeeeehoee-stukjes zijn aanstekelijk en de meer krachtige zang geeft wat extra gewicht aan het geheel. Born To Lose is gebouwd volgens hetzelfde recept, maar heeft niet die intentie die Forever met zich meebrengt.
Tijdens de opnamen van het album Misery in 2018 kreeg zanger Joel te horen dat een goede vriend zelfmoord had gepleegd. Deze aangrijpende gebeurtenis heeft zich muzikaal vertaald in Catania dat vooral qua zang eveneens richting het geluid van het Duitse Emil Bulls kruipt. Een mooie afsluiter die alle elementen van The Amity Affliction verenigt en met een leuke breakdown richting het einde nog één keer krachtig uit de hoek komt.
Everyone Loves You…Once You Leave Them is een mooi, gevarieerd en evenwichtig album geworden. Muzikaal is er veel te beleven en beweegt de band zich tussen harde metalcore en de meer mainstreamkant van het genre. Tekstueel vind ik het wel een gevoelig en interessant album. The Amity Affliction heeft wel wat te zeggen en gebruiken muziek als het platform waarop het kan, mag en eigenlijk ook moet.