Sapere Aude is ergens in te delen in een aantal subcategorieën. Nobody Moves Like You luidt de eerste categorie in; een categorie die meer gericht is op een mainstreampubliek. Een sterk voortstuwende ritmesectie ligt onder de stevigere rockbasis verborgen en met sterke refreinen en een aanstekelijke melodielijn richt TARLD zich op een breed publiek. Met The Best Is Yet To Come zetten ze de lijn door. Een compositie die het live aardig gaat doen. Verderop op het album komt dit meer mainstreamgeluid terug in een funky groovende compositie met de titel The Whole City Burns. Naast het lekkere geluid van TARLD infiltreren ze een aantal hiphopelementen in het totale geluid en grooved het geheel lekker verder in Evil Stakeholders. Twee composities die op een aantal manieren gewoon aan elkaar gekoppeld zijn.
In het tweede gedeelte ligt de hardcorebasis centraal in het geluid. De eerste single Need vertegenwoordigd dit netjes. De ritmesectie is opzwepend en zet daarbij een flinke groove in. De gitaar hoeft het geluid alleen meer in te kleuren tot een vol palet. In Need ligt een stevige breakdown die in combinatie met een aanstekelijke zanglijn voor een intense beleving zorgt. Het hardcore- / moshpitfeestje krijgt zeker een vervolg in Wild Life dat meer uptempo is en waarin alle hardcorelementen netjes zijn verwerkt. Onverminderd en schijnbaar onvermoeid draait de TARLD-machine door in Carry On. Ik voel dat mijn energiepeil steeds verder stijgt door het aanstekelijke en opzwepende geluid op Sapere Aude. Wat op het album zeker eerder aanwezig is, krijgt in Carry On een sterk accent. Dat accent ligt in de combinatie van de clean vocals en de meer brute zang. Juist door het spel van de zang wordt de eventuele eentonigheid diep begraven.
Met Over The Fence verandert het geluid van TARLD een klein beetje. Was mijn energiepeil al flink hoog. Met Over The Fence komt daar nog eens een keer een adrenalinestoot bij. Het tempo in Over The Fence ligt wel later, maar het karakter is wat veranderd richting een meer protestgeluid. Muzikaal en tekstueel lijkt er meer woede naar voren te komen. Het kan niet anders dan dat TARLD zich ontzettend kwaad maakt over diverse situaties in de wereld. Het zware riffgeluid in Waiting For The Day lijkt het zware karakter flink te versterken. Hoewel de clean vocals voor een wat meer luchtigere atmosfeer lijken te zorgen klinkt het refrein extreem agressiever. Ergens ligt de muziek in Waiting For The Day dichtbij bijvoorbeeld Need, maar het heeft een meer destructief element in zich waardoor de aandacht extra wordt getrokken.
Afsluiter Sapere Aude (vrije vertaling: Een goed begin is het halve werk of Heb de moed wijs te zijn (Wikipedia)) is een aaneenschakeling van samples die bij elkaar gehouden worden door een tribal ritme. Vooral Trump en de Verenigde Staten worden geciteerd. Muzikaal gezien een afwijkende compositie maar tekstueel een flink protest tegen onder meer de beslissing van Trump om uit het klimaatakkoord te stappen en een muur te bouwen aan de zuidgrens.
De drie delen op Sapere Aude lopen mooi op het album in elkaar over en overkoepelend is er het herkenbare geluid van The Amsterdam Red Light District. Sterke hardcore die aanspreekt en vooral opzwepend is. Naarmate het album vordert en de composities meer herkenbaar worden, voel ik de energie en de woede zich een baan naar mijn hart en hoofd vinden. The Amsterdam Red Light District is overtuigend op Sapere Aude en dat kan ik zeer waarderen.