The Aurora Project – World Of Grey

Toen gitarist en tekstschrijver Marc Vooijs plotseling overleed in 2014 was The Aurora Project net bezig met het uitwerken van een concept voor het nieuwe album. Na het overlijden besloot de band zichzelf een jaar rust te gunnen, voornamelijk om te bekijken hoe het project verder zou gaan. Besloten werd om de band niet op te heffen en daarbij geen vervanger te zoeken voor Marc en een geluid neer te gaan zetten met ‘slechts’ één gitarist.
Het idee van Marc voor World Of Grey werd verder uitgewerkt door toetsenist Marcel ‘Mox’ Guyt en het ontbrekende gitaargeluid werd ingevuld door een meer toetsen en basgitaar, waardoor het geluid van The Aurora Project wat meer progressief is gaan klinken.
Dat dat helemaal niet erg is, wordt duidelijk bij het beluisteren van World Of Grey. Het proggy geluid is lichtvoetig en het heldere stemgeluid van Dennis Binnekade klinkt goed in het geheel. In Expect Us ligt zijn stemgeluid aardig op de voorgrond totdat Remco van den Berg zijn gitaarsolo inzet. Het ritme verandert hierbij en het nummer krijgt meer ‘power’. Het gebruik van een sample, waar The Aurora Project vaker gebruik van maakt, zorgt voor een verhoogde spanning. Jammer dat de productie zo aan het begin van het album wat dunnetjes overkomt. Ook in Warmongers is dit het geval. De compositie is gevarieerd in intensiteit en gitarist Remco van den Berg soleert met een maximum aan passie. Het geheel ademt de sfeer van het vroege werk van Marillion.
Het lichtvoetige proggeluid komt zeker terug in Deadly Embrace en Mediapuppets. Laatstgenoemde compositie is, mede door de ritmiek, niet mijn favoriet. Wat zwaarder aangezet is titelnummer World Of Grey. Vooral in het begin klinkt het lekker log en ligt er, zeker weer door de sample, een onderhuidse spanning die zich langzaam naar de oppervlakte beweegt. Daar tussendoor is er wel ruimte voor typische progstukken waarin de nadruk meer ligt op het instrumentarium dan op de zang.
Houden we in deze review de topstukken van het album nog over. Dronewars heeft alles in zich wat ik fijn vind. Aanvankelijk zwaar aangezet met een orkestrale achtergrond zet de band, onder meer door het stemgeluid van Dennis de emotionele registers open. Qua sfeer verandert er daarna een heleboel en wordt de luisteraar meegenomen in de muzikale reis die Dronewars vertegenwoordigd. Bij vlagen klinkt de compositie vertrouwd en raakt de juiste snaar. Daarbij lijkt de compositie een verwantschap te hebben met het ijzersterke Stone Eagle. Samen met Circles In The Water behoort dit tot de uitzonderlijk goede nummers van het album. Beide composities zijn sereen in alles opzichten, maar bieden de luisteraar ook stevigere momenten waarin vooral het drumgeluid van Joris Bol sterk naar voren komt. Niet zozeer in technisch gefriemel, maar gewoon strak en sterk in de basis van de composities. Maar composities waarin wederom gitarist Remco laat horen over een begaafd gitaarspel te beschikken.
Het gebruik van de samples is eerder al genoemd. In Stone Eagle maakt het echt onderdeel uit van de compositie en is de sample opzwepend en een voorbode  voor een emotioneel vervolg.
The Aurora Project heeft er denk ik goed aan gedaan om zichzelf na het overlijden van Marc te bezinnen om sterk terug te komen met World Of Grey. Een album dat recht doet aan de luisteraar, aan zichzelf als band, maar zeker ook aan het gedachtegoed van Marc. Een mooie afsluiter van het jaar.