Deels was de bandnaam al geïnspireerd op The Velvet Underground, maar door de titel van deze plaat Death Song mee te geven is het feest compleet. Duidelijker kan de verwijzing naar het nummer The Black Angel’s Death Song van de roemruchte band niet zijn. Muzikaal gezien zwerven The Black Angels tussen psychedelische rock, wave en soms een vleugje britpop. De gitaarriffs op opener Currency durven zelfs de kroon te steken naar stonerrock. Door de hoge zang en het orgelgeluid lijkt het rechtstreeks uit de jaren zeventig te komen. The Black Angels weten alles prima te verpakken, want ook de daaropvolgende nummers klinken prima. Productioneel, maar ook qua aanpak. Toch mist de band nog iets. De durf om echt uit de bocht te vliegen. Nu blijft het allemaal veilig binnen de vooraf vastgestelde kaders. Wil overigens niet zeggen dat Death Song een slechte plaat is. Zo blijft de tekst van het pop georiënteerde Half Believing direct in de hoofd van de luisteraar rondzingen. Comanche Moon heeft van die gedreven psychedelische gitaar stukken. Verder is de groove van Hunt Me Down ook niet te versmaden. Tot slot laat het swingende Medicine horen dat de band net als bijvoorbeeld Interpol de mix tussen oud en nieuw kan maken. Death Song is een leuke, fijne plaat voor liefhebbers van de genoemde genres. Niemand zal er een buil aan vallen. Om net dat streepje extra te verdienen is meer experiment buiten de standaard nodig. De kwaliteit is er, nu de durf nog.