The Black Keys – El Camino

Deze review hoeft helemaal niet zo lang te zijn. In principe zijn een paar woorden genoeg; album van het jaar. Maar met alleen deze vier woorden maak ik niet veel mensen blij. Het album ‘El Camino’ is alweer nummer zeven. De uit Ohio afkomstige Dan Auerbach en Patrick Carney vormden in 2011 het duo The Black Keys en hebben sindsdien niet stilgezeten. Vielen the Black Keys in het begin nog maar alleen op bij een klein clubje liefhebbers, tegenwoordig is dat helemaal anders. Met ‘El Camino’ zijn ze klaar voor het ‘grote’ publiek.
De twee mannen gaan er elk album op vooruit. In de eerste jaren was het wat rommelig maar er komt steeds meer  structuur in. Het wordt toegankelijker. Bewust of onbewust wordt de bluesrock van de heren door een steeds groter publiek ontdekt. De stijgende lijn is mijns inziens begonnen toen de geprezen producer Danger Mouse betrokken is geraakt. Bij het vorige succesalbum ‘Brothers’ was hij ook al betrokken en het moge duidelijk zijn dat het zijn vruchten afwerpt. The Black Keys hebben ‘El Camino’ nu zelfs samen met Danger Mouse geproduceerd. Op de voorganger was hij alleen verantwoordelijk voor het produceren.
Dan de muziek. Zoals eerder vermeld wordt de muziek toegankelijker. Grote vraag is, is dit erg? Nee, dit is niet erg, niet als je de Black Keys bent die door dit geniale album af te leveren, overal mee wegkomt. De vuige blues en de soul-invloeden hebben plaatsgemaakt voor aanstekelijke deuntjes die in je hoofd blijven zitten. Het duo zet de vaart er direct in en lijkt daarna het rempedaal niet meer weten te vinden. Over de verschuiving richting pop/rock zal niet iedereen even enthousiast zijn maar laten we wel wezen, de muziek zit wederom steengoed in elkaar. Mooie gitaarriffs trouwens ook.
Met ‘El Camino’ bewijzen The Black Keys dat ze van alle markten thuis zijn. Dit inmiddels zevende album is het beste werk van ze tot nu toe. En wat mij betreft de plaat van 2011. Op één februari treedt het tweetal op in het Klokgebouw in Eindhoven. Komt dat zien!