Het uit Horst afkomstige The Blackwater Experience komt op “Peacemaker” indrukwekkend uit de startblokken. Muziek die de zeventiger jaren rock met blues en soul weet te mixen tot een explosieve mix. Lekkere gitaarpartijen (onder andere met slide gitaar), het bekende Hammond orgel geluid en de soulvolle zangkoortjes tijdens ‘Whisky & Poker Kid’. Zeg maar een vleugje The Black Crowes hier, een snufje DeWolff en een beetje Wolfmother daar.
Ook de ballad ‘What Never Was Will Be’ met het wat progressieve tweede instrumentale tussenstuk voldoet aan de verwachtingen. De door westerns geïnspireerde muziek werkt eigenlijk prima tot aan het titelnummer (luister bijvoorbeeld ook maar eens naar het vrolijke ‘Tenderfoot‘). Dan zijn we al bij nummer zeven, maar dan komen de zwakke kanten van The Blackwater Experience kortstondig naar boven. Tot dan kon de zang namelijk overtuigen, maar tijdens ‘Peacemaker’ valt de zanger door de mand. Lichtelijk vals, maar bovenal niet krachtig genoeg om dit nummer aan te kunnen. Geen schande, want het is maar eenmalig. Bij het daaropvolgende ‘Dandilon’ gaan de heren er namelijk weer vol tegenaan en is de zang weer gedreven en scherp. De afsluitende ballad ‘Hail The Blind’ had wat scherper en meer afwisselend mogen zijn. Iets meer pit in een middenstuk of aan het eind had niet misstaan. Nu is het een langzaam voortkabbelend einde van een overwegend goed debuut. Twee kleine schoonheidsfoutjes mogen namelijk de pret niet drukken. The Blackwater Experience hebben een prima debuut album afgeleverd. Van kleine foutjes kan men immers nog leren.
http://www.theblackwaterexperience.com/
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/cKVYEnij81o”]
The Blackwater Experience – Peacemaker
456
vorig bericht