The Bottom Line + Zebrahead – Dynamo (Eindhoven) 22/09/2019

Het is zonnig als ik Dynamo binnenloop op zondagavond. Binnen wacht een opvallend internationaal publiek om de zaal in te gaan. En waar het buiten al snel begint te regenen zet binnen de zonnig sfeer al gauw door met Californische poppunk.
Je kunt er donder op zeggen dat bij een bandje met een catchy sound en knappe jonge kerels als bij The Bottom Line al vanaf het begin er een jeugdige, grotendeels vrouwelijke groep fans voor bij het podium staat. Don’t get me wrong, ik kan zeker zelf de poppunk van deze heren uit de UK waarderen. Ik spring dan ook jolig een nummertje mee op hun energieke, vrolijke sound. Goede zet van de heren om te openen met de eerste track van hun nieuwe album, de intro van dat nummer is ideaal om het publiek bij de les te krijgen.
Nu hadden de heren van The Bottom Line niet echt te klagen over het publiek, ik heb het bij een opener vaak een stuk minder talrijk gezien, maar als Zebrahead gaat beginnen is het behoorlijk druk in de zaal. Het lijkt een beetje tegen uitverkocht aan zelfs. Nu heeft Zebrahead meer verdienstelijke shows gedaan in Dynamo zoals met Halloween. Een groot deel van het publiek zal dus vast weten wat ze mogen verwachten… Feest in de tent!
De nummers van deze band zijn helemaal niet zo slecht, maar het is geen Tool zeg maar en shit, dat pretenderen ze ook niet. Deze muziek is namelijk gemaakt om plezier mee te hebben, mee te brullen en op te moshen en vooral zo blijkt, te crowdsurfen. Zelden zo’n groot aantal crowdsurfers mogen aanschouwen bij een optreden. Als scholen zalmen kronkelen de fans over de handen van het publiek naar voren en naar achteren. Lead gitarist Dan Palmer (de man met de opmerkelijke snor en tevens gitarist bij Death By Stereo) doet ook mee met de pret en duikt ook het publiek in om naar de bar te surfen waar al mooi een shotje klaar staat.
Zebrahead weet nog wat extra takken van publieksparticipatie teweeg te brengen. Niet alleen laten ze het publiek elkaar omarmen, maar ze krijgen het ook voor elkaar om een circle pit te krijgen met een crowdsurfer. Natuurlijk laten ze ook nog het publiek zitten en omhoog springen zoals The Bottom Line ook al deed. Extra feestvreugde brengen ze nog met hun eigen bar op het podium waar zij, maar ook wat selecte fans van mogen proeven.
Okay, dan ook maar even voor de vorm een greep uit de nummers die de mannen uit Californië gebracht hebben: All My Friends Are Nobodies, Keep It To Myself, Anthem en nog een rits andere poppunk kneiters komen voorbij. En nee, hun grootste hit (of is die gewoon te lang geleden?) Playmate of the Year hebben ze niet nodig blijkbaar.
In stijl sluiten ze avond geestig af met Bohemian Rhapsody en I Will Always Love You, maar bij deze nummers horen we met name een tape lopen (Queen en Whitney Houston natuurlijk) en het luidkeels meezingende publiek.
Wat een heerlijke poppunk party. Het is weer eens wat anders dan een avondje death metal of underground punkrock, maar wat vermakelijk. Ik feest de volgende keer graag weer mee.