The Cadillac Three is geen groep van lange gitaarsolo’s, tempo wisselingen en lang uitgesponnen nummers zoals dat bij de meeste southern rockbands het geval is. Bij het sympathieke drietal uit Nashville gaat het vooral om de korte gitaarriffs van zanger/gitarist Jaren Johnston en het simpele maar strakke recht-toe-recht-aan drumwerk van Neil Mason. Dit alles wordt aangevuld door de smaakvolle klanken van de lap-steelgitaar van Kelby Ray.
Wat is dan de reden dat de groep hier niet zo aanslaat? Dat zou kunnen komen door de matige studioalbums die zijn uitgebracht. In vergelijking met de live shows zijn die namelijk nogal aan de tamme kant. Vooral de nieuwe plaat Legacy doet afbreuk aan de live reputatie. Op het podium komen de nummers veel beter tot hun recht en is The Cadillac Three gewoon een geweldige band met een totaal eigen sound.
Met Johnston als blikvanger beschikt de groep ook nog eens over een prima frontman. Zijn uitstraling is hartverwarmend en hij heeft bovendien een dijk van een stem. Met gedreven uitvoeringen van o.a. Bury me in my boots, Peace love & dixie en Soundtrack to a six pack zit de stemming er goed in. Ook de nieuwe songs komen prima over en klinken veel overtuigender dan de studioversies. Hoogtepunten zijn het luid meegezongen White lightning en het geweldige The South.
Johnston merkt op dat er meer bezoekers zijn dan de vorige keer toen ze in het tegenover de Melkweg liggende Sugarfactory speelden. Het lijkt er dus op dat The Cadillac Three toch iets aan populariteit gewonnen heeft. Maar het is nog lang niet genoeg. De volgende keer moet de zaal vol zitten. Ze verdienen het.