E
Een band met een traag release schema, dat kun je wel zeggen als je de lijst ziet. De band wordt in 1988 opgericht, maar pas in 2001 verschijnt het debuut. In 2006 verlaat zanger Markus Wild de band die op dat moment vier albums heeft uitgebracht. Er zal nog één album volgen met zanger Ben Richter, en dan wordt het stil. We schrijven 2017, Markus Wild is terug bij de band en het is zaak om een teken van leven te geven. Er wordt gekozen voor een anthologie, een mix van oude nummers, demo versies en twee nieuwe nummers.
Bij het beluisteren krijg je onwillekeurig het idee te luisteren naar een kruising tussen Sisters Of Mercy, Rammstein en Depeche Mode. De muziek is niet zo bombastisch als de eerste twee bands, maar heeft zeker raakvlakken. Niet voor niets wordt de band ingedeeld onder de gothic rock. Toch geven ze er een eigen draai aan, onder andere door de input van veel elektronica. Het album opent met het nummer Wenn Der Regen Kommt waarin de band laat horen dat ze nog steeds weten hoe er een goed nummer neergelegd moet worden. Lekker gitaarwerk, trage zang en loom drumwerk. Een perfecte opener voor deze compilatie.
Er staan zowel Duits- als Engelstalige nummers op het album, het maakt de band niet uit. Het gaat in eerste instantie om de muziek. Ook tussen de niet eerder uitgebrachte nummers zitten juweeltjes. Luister eens naar Why Should I Pray of Time Train, beide hebben meer punk dan gothic invloeden. Down is weer een andere tak van sport, rauw agressief gitaarwerk kenmerkt het begin van het nummer. Dit wordt dan weer gecombineerd met die donkere stem van Wild, een mooie combinatie. Tapping Me is één van de demo versies, maar klinkt behoorlijk compleet. Het is een nummer waarbij de link met Sisters Of Mercy snel gelegd wordt.
Het is een mooie collectie geworden, mede door de toevoeging van de niet eerder uitgebrachte nummers en de demo’s is het een goed overzicht geworden van de ontwikkeling van de band. Dit alles smaakt naar meer, dus het is hopen dat er een vervolg komt op dit album.