Dat maakt dat The Sick, Dumb And Happy een gevarieerd album is geworden, terwijl het geen allegaar is geworden van allerlei stijlen.
Opener Down On The Ropes start met een heerlijke riff die een goede groove aan de compositie geeft. Het rauwe stemgeluid van Caroline Westendorp past uitstekend binnen het geheel. Na een sterke gitaarsolo wordt er gewerkt naar een hoogtepunt dat met het tromgeroffel van Mathijs Tieken extra zwaarte krijgt. Langzamer van aard, maar minstens zo groovend is de compositie Echoes. Een aardig toegankelijk nummer door de stijlvariatie in de refreinen waarin Caroline duidelijk maakt dat ze meer is dan een scheurende gruntijzerin. Een heel toegankelijk nummer binnen de algehele setting van het album.
Het opzwepende Weaponized is een sterke opzwepende compositie met rake muzikale interventies. Voor mij gaat het geluid richting de (oude) metalcore. De basis klinkt heel sterk, daarbij geeft het gitaargeluid dat er doorheen kringelt het geheel een meer luchtiger karakter. Ook het daaropvolgende nummer No End In Sight heeft een fraaie metalcorebasis. Het is gewoon fullspeed op de ingeslagen weg. Vooral drumtechnisch zit de vaart er goed in en de gitaarriff kan alleen maar volgen om een stabiele basis neer te zetten. Maar dat doen Rolf Perdok en Martijn Slegtenhorst zeker niet onderdienstelijk.
Het eerste echte muzikale uitstapje ligt verscholen in het meer donkere Blood And Salt. De lijzige (heldere) zang doet me denken aan het stemgeluid van Siouxsie (van de Banshees). Daarnaast brult Caroline toch ook even de narcissen de grond uit. De variabele zang is het bijzondere aspect in deze compositie die muzikaal ondersteund wordt en door de onregelmatigheden een spannend karakter heeft.
Na het psychedelische instrumentale spacy Corner Office Maniacs lijkt niets de band nog tegen te houden in een meer gretig geluid. In The Future Need Us Not klinkt The Charm The Fury gretig en heftig. Een intens nummer waarin de invloedssferen van een band als Slipknot naar boven komt drijven. De almaar aanhoudende gitaarmelodie door de compositie geeft het geheel wat onheilspellends. Daarbij zorgen bassist Lucas Arnoldussen en drummer Mathijs Tieken voor het nodige vuurwerk op een strakke doch ook subtiele wijze. Deze compositie is zeker van hoogstaande kwaliteit.
Silent War borrelt daarna gevoelig naar de oppervlakte. Een ballad waarin ergens een soort southern gitaargeluid gebruikt wordt. Het stemgeluid van Caroline is helder en de korte gitaarsolo past in de sfeer van het nummer. Even een pas op de plaats die een voorbode is van wat komen gaat. De zogenaamde bekende stilte voor de storm, want met The Hell In Me gaat The Charm The Fury echt goed los. Caroline grunt alsof het haar geen moeite kost en het opzwepende Slipknotintro wordt vermengd met een zware Panteragroove. Die roots waar de band naar op zoek was en die ze met precisie hebben weten te verwerken in nog zo’n hoogtepunt op het album. Gelukkig is de koek nog niet op en weet de band met het strakke en snelle Songs Of Obscenity de aandacht te behouden. Leuk is het refrein dat wat naar Papa Roach neigt, maar waar altijd een flinke groove aan de basis staat van het geheel. Een basis dat toestaat dat het tempo regelmatig verandert en dat Mathijs Tieken in de start een lekker tegenritme neerzet.
Aan het eind is het nog even flink bangen met Break And Dominate voordat het album toch echt afgelopen is.
The Sick, Dumb And Happy laat een band horen die zeer zeker gegroeid is en het verdient dat Nuclear Blast/Arising Records in zee is gegaan met ze. Voor liefhebbers van oerdegelijke ouderwetse hardcore is het album misschien niet wat ze ervan zouden verwachten. Voor de metalliefhebber die van vele wallen wil en kan eten is The Sick, Dumb And Happy zeker een aanrader.