Dat Nederland hofleverancier is van toonaangevende bands wisten we al. Uit onze lage landen verrijzen immers eminente namen als Asphyx, Pestilence en Textures. Dat de Nederlandse muzikale horizon een rooskleurige toekomst geniet, horen we met dit nieuwe gezelschap. Dit triumviraat (bestaande uit multi-instrumentalist Floris Velthuis, gitaarvirtuoos Gerhans Meulenbeld en vocale alleskunner Devi Hisgen) kennen we al van bands als Teitan, Meslamtaea en Sad State Of Decay. Met dit nieuwe project kiezen zij een andere koers en wordt het domein van de atmosferische en progressieve Post-Black Metal verkend.
Het nieuwe ensemble The Color Of Rain (TCOR) trapt af met Cult Of The Cosmic Flood, welke reeds als single al de wereld aanschouwde. Het akoestische intermezzo weerspiegelt perfect de progressieve inslag die het gezelschap tracht te omvatten. Met een onheilspellende inleiding als aanvang, neemt Devi ons op Corrosion Of The Flesh mee op een odyssee door het universum. Met zijn diverse palet aan vocale klanken is het namelijk heerlijk wegdromen, terwijl we juist op andere momenten bij de keel worden gegrepen. De variatie tussen distorted en zuivere gitaarklanken is voortreffelijk uitgewerkt en de atmosferische constructies in de muziek dragen een overduidelijk doel: de luisteraar meevoeren in dit boeiende narratief.
De titletrack Oceans Above onderscheidt zich door technische riffs, kunstzinnig drumwerk en sublieme fluisteringen, waardoor het zich tot een ware folklore ontpopt. Bovendien vloeit de afsluiting naadloos over in The Guiding Lights Of Eden, dat mogelijkerwijs het meest toegankelijke nummer op deze plaat is. Met zijn melancholische klanklandschap en prachtige akoestische passages vormt het een moment waarop kippenvel niet uitblijft. De schizofrene zang van Devi reflecteert hier wanhoop en het leed van het niks.
Translucence is afgezien van zijn zwevende prelude, het meest rechtlijnige nummer en legt een deken van duisternis over de luisteraar. Hopeloosheid en de ontmoediging van het bestaan zijn de elementen die TCOR met dit nummer naar boven wilt brengen. Daarentegen presenteert Pillars Of Creation juist weer een kosmische vertelling. Met het spervuur van verontrusting en de talloze ritmische wisselingen vormt dit het meest meeslepende geheel. In de afsluitende omarming van Urban Misanthropy en Darkness Cloaks The Cradle worden alle schreden van moedeloosheid en pijn die TCOR heeft trachten te belasten, elegant verzwolgen. Wat rest is een gevoel van leegte.
Op dit debuutalbum wordt de luisteraar meegesleurd op een emotionele reis door het universum en al haar facetten. TCOR spreekt hier vanuit de ziel en weet ons zowel tekstueel als muzikaal in een greep te houden. Een album vervuld van technische en progressieve grandeur, zonder de liefde voor extreme metal te verliezen. Een eigenzinnige aanpak op moderne metal, overgebracht met een gevoel voor atmosfeer. Dat deze drie heren uitpuilen van ervaring en virtuositeit, is goed te horen op dit geesteskind. Voor degenen die een voorliefde koesteren voor bands als Harakiri For The Sky, Cynic en Revocation, geldt dit werk als een onmisbare aanwinst voor de collectie.