Een week nadat ik bij het optreden van The Common Linnets in het Paard van Troje was, mag ik nu verslag doen van hun optreden in de Grote Zaal in TivoliVredenburg in Utrecht. Het was me sowieso al opgevallen dat de band zowel jong als oud publiek trekt. In TivoliVredenburg lijk ik wat meer oudere mensen te zien. Ik denk dat dit komt doordat in deze achthoekige zaal veel gelegenheid is om te zitten, in tegenstelling tot in het Paard van Troje. Het is ruim een uur voor aanvang al erg druk in de hal van TivoliVredenburg en de lange rij mensen loopt door tot in het café-gedeelte. Omdat het slecht weer is buiten is het wel prettig om binnen te kunnen te wachten. Wanneer men de zaal in kan ontstaat er al snel een gelijkmatige verdeling van mensen die dichtbij het podium willen staan en mensen die liever willen zitten.
Stipt op tijd klinken de eerste klanken van de folkrock song We Don’t Make The Wind Blow door de speakers. De zaal wordt gehuld in een mysterieus blauw licht, de bandleden komen op en we wanen ons in de donkere bossen van Wayward Pines. Daarna wordt het publiek een warm welkom geheten door zangeres Ilse DeLange. Ze bedankt een fan van wie ze appeltaart heeft gekregen en met Hollandse nuchterheid heeft ze het dan over het gemak van Tupperware-bakjes. De sfeer zit er goed in, de bandleden zitten vol energie en hebben er duidelijk veel zin in. Als zanger/gitarist Matthew Crosby in het begin verkeerd inzet worden onderling wat grapjes gemaakt. Het publiek kan er ook hartelijk om lachen. De setlist bestaat natuurlijk voornamelijk uit de songs van de twee albums die de band tot nu toe heeft. Naast IlseDeLange zijn het vooral JB Meijers (zang/gitaar), Matthew Crosby (zang, gitaar, toetsen) en Jake Etheridge (zang, gitaar, mondharmonica) die actief zijn geweest bij het schrijfproces van de songs en een wisselende prominente rol op het podium vervullen. Het is een harmonieus geheel waarbij diverse muziekinstrumenten worden gebruikt die veel in de countrymuziek worden toegepast. Het wordt een mooie mix van pop, country, folk,americana en rock. Tussendoor vertellen de bandleden hoe bepaalde nummers tot stand zijn gekomen. Dan is het tijd voor een bijzondere gast. Ilse kondigt de 25-jarige Midas aan, een getalenteerde singer-songwriter. Ik kom er nu achter dat ik hem in 2010 al eens heb gezien, toen hij nog frontman was in de vuige rockband The Fudge. Ilse vertelt dat ze heel veel demo’tjes krijgen van verschillende muzikanten, maar dat ze vaak vinden dat ze nog “maar even” verder moeten oefenen, of dat ze wel goed zijn, maar niet zo’n leuk karakter blijken te hebben. Na het horen van de demo van Midas ontdekten ze dat hij een zeer bijzonder talent is en nadat ze hem voor het eerst ontmoetten hem ook erg aardig vonden. Tijdens de tour, dus ook hier, krijgt hij de gelegenheid om twee zelfgeschreven nummers te laten horen, Caroline en Amy . Met zijn rustige singer-songwriter liedjes, gewapend met een gitaar en zijn zachte, lichte stem krijgt hij de volle aandacht. Hij wordt zachtjes muzikaal begeleid door de overige bandleden. Voor het nummer waar het allemaal mee begon, Calm After The Storm, worden twee microfoons dwars gezet zodat Ilse en JB elkaar recht in de ogen kunnen kijken. Hierna verdwijnt de band even van het podium, om weer terug te keren voor een toegift. Als extra verrassing speelt de band het nummer Christmas Around Me , een mooi Kerstgeschenk aan het publiek. Hierna volgen nog enkele nummers en wordt het optreden afgesloten met de Neil Young cover Ohio. Na een optreden van bijna twee uur krijgt de band een staande ovatie van het publiek.
Setlist: We Don’t Make The Wind Blow – Lovers & Liars – Hungry Hands – That Part – Better Than That – Soho Waltz – In Your Eyes – Walls Of Jericho – Caroline (met Midas) – Amy (met Midas) – Days Of Endless Time – Still Loving After You – Dust Of Oklahoma – Hearts On Fire – Waiting Game – Give Me A Reason – Time Has No Mercy – As If Only – Calm After The Storm – Encore: Christmas Around Me – Proud – Runaway Man – Arms Of Salvation – Encore 2: Indigo Moon – Ohio (Neil Young cover)