Find A Better Way, als ik het goed heb hun tweede album, bevat negen eigen tracks geproduceerd door de band samen met Ross Hayes Citrullo, die recent ook het album van Spencer Mackenzie voor zijn rekening nam. Klein verschil met dat album: The Commoners is voor Citrullo ook zijn eigen bandje, want hij is de (slide-)gitarist van dienst. The Commoners mag dan een viermansband zijn, op het album roepen ze ook de hulp in van anderen, voor bijvoorbeeld orgel, pedal steel en achtergrondzang. Dat is een goede keuze, want die extra instrumenten en de achtergrondzangeressen zorgen voor een flinke bak soul.
Qua thematiek in de teksten zit southern rock vaak in dezelfde hoek als country: leven, liefdes en tragiek van de gewone man. Als je je The Commoners noemt is er weinig reden om daarvan af te wijken en dat doen ze ook niet. Muzikaal loopt southern rock van iets wat tegen de hardrock hangt tot iets waar veel meer soul in zit. The Commoners zit in het laatstgenoemde deel van het spectrum. Snoeihard is het allemaal niet, eerder rootsy en dan komt daar zanger Chris Medhurst nog bij. Die is net een tikkie beter dan de meeste zangers in het genre en hij laat dat ook horen.
Ze kleuren netjes binnen de southern rocklijntjes, maar de vlekkeloze uitvoeringen zorgen ervoor dat dat geen moment stoort. De ene keer is het wat steviger, de andere wat sentimenteler en altijd is daar weer die geweldige stem van Medhurst die daar als een fraaie strik omheen zit. Elke track heeft wel iets dat je doet opveren, of het nu een slidepartij, het orgel of de achtergrondzang is. Tegelijkertijd vind ik dit wel echt een album. Als geheel heeft het de juiste spanningsboog, van het stevige titelnummer tot de fraai opgebouwde semi-akoestische afsluiter Alive.
In de revival van southern rock die gaande is zou The Commoners zomaar eens een mooi stukje van de taart mee kunnen pikken. In hun recente Europese tournee was er nog geen tussenstop in Nederland, maar dat is volgens mij een kwestie van tijd.