The boys are back in town is deze avond de juiste slogan voor de terugkeer van The Dead Daisies in de Boerderij in Zoetermeer. Een uitverkocht huis, een enthousiast publiek en een band die er veel zin in heeft. Alle ingrediënten om er een feestje van te maken. En een feestje zou het worden. In welke bezetting The Dead Daisies ook optreden, eigenlijk stellen ze nooit teleur. Zo ook op deze gedenkwaardige avond.
Alvorens de heren het podium betreden mag zanger Spike van The Quireboys proberen de zaal op te warmen met akoestische uitvoeringen van rockclassics en uiteraard een aantal nummers van The Quireboys. Dat opwarmen gaat hem echter niet soepel af. Hij probeert de zaal mee te krijgen door middel van leuke anekdotes over bands met wie hij door de jaren heen het podium heeft gedeeld maar doordat het allemaal nogal onsamenhangende verhalen zijn en zijn Schotse accent hem ook niet helpt komt het niet echt over. Ook zijn de uitvoeringen van met name de rockclassics niet overtuigend wat mede komt door zijn hese stemgeluid. En als hij halverwege het optreden een nummer inzet wat hij vlak daarvoor ook al heeft gespeeld moeten we het verder maar niet al te serieus nemen. Wel laat hij weten dat The Quireboys volgend jaar gaan toeren met niemand minder dan Luke Morley van Thunder op gitaar.
En dan The Dead Daisies. Na het vertrek van zanger/bassist Glenn Hughes is zanger John Corabi weer terug op het oude honk en is Michael Devin (Whitesnake) toegevoegd als bassist. De opzet van The Dead Daisies blijft bijzonder. Een vaste line-up is er nooit geweest en met Hughes in de gelederen hebben ze met Holy Ground (2021) en Radiance (2022) misschien wel hun beste albums uitgebracht. Toch leek het toen op het podium meer op de Glenn Hughes Band. Muzikaal allemaal dik in orde maar de onderlinge chemie waar het bij de Corabi line-up vanaf spat was totaal verdwenen. The Dead Daisies staan vooral live als een huis en als het erop aankomt zijn er maar weinig bands die zoveel plezier uitstralen en daaraan kunnen tippen. De terugkeer van Corabi is dus een goede zaak. The Dead Daisies zijn The Dead Daisies weer. Maar ook de komst van Devin is een prima zet. Een uitstekende bassist die er qua uitstraling perfect tussen past en bovendien gezegend is met een prima tweede stem.
Het mag dus duidelijk zijn dat we deze avond te maken krijgen met een ouderwets goede hardrock show. Vette gitaarriffs van het duo Doug Aldrich en David Lowy met Corabi als de sympathieke frontman. Devin lijkt zich als een vis in het water te voelen want zijn enthousiasme is aanstekelijk en de energie en gedrevenheid van drummer Brian Tichy is ongeëvenaard. Het is een genot om naar deze powerdrummer te kijken. Voeg hier ook nog eens een perfect verzorgde lichtshow aan toe en je hebt als hardrockliefhebber alles wat je hartje begeert.
De setlist geeft een mooi overzicht van alle albums die The Dead Daisies met verschillende bezettingen gemaakt heeft. Songs als Resurrected, Bustle and flow en Make some noise krijgen veel bijval maar het zijn toch vooral de echte krakers als Mexico en Long way to go waarin de heren excelleren. En een show van The Dead Daisies kan ook niet zonder de nodige covers. Fortunate son (Creedence Clearwater Revival) en Midnight moses (Sensational Alex Harvey band) zijn al jaren een vaste waarde in de set. Maar mede omdat er met Aldrich, Tichy en Devin nu drie voormalig Whitesnake leden op het podium staan krijgen we een geweldige versie van Slide it in voorgeschoteld. Zonder twijfel een hoogtepuntje van de avond. Helter skelter van The Beatles doet er nog een schepje bovenop.
Zeer vermakelijk is ook het “voorstel rondje”. Corabi zet de heren stuk voor stuk even in het zonnetje waarbij er bij ieder bandlid een kort stukje gespeeld wordt van een hardrock klassieker. Zo krijgen we o.a. Highway to hell (Ac/Dc) en Heaven & hell (Black Sabbath) te horen. Hilarisch is het verhaal dat Corabi vertelt over hoe hij en Devin elkaar jaren geleden voor het eerst ontmoette. Ik zal de details besparen maar het heeft in ieder geval te maken met Corabi’s ex-vrouw. Het is het bewijs dat de humor weer terug is bij The Dead Daisies en dat het vooral gaat om met elkaar plezier te maken. Dat aspect was tijdens de Glenn Hughes periode toch een beetje verdwenen. Laten we hopen dat The Dead Daisies ons nog lang mogen trakteren op concerten als deze. Dat lijkt wel goed te zitten want zoals Corabi het tijdens het optreden zelf zegt “the best is yet to come”.