The Defect mengt industrial rock met moderne metal invloeden. Door de samenzang van zangeres Moon en de bijna gruntende schreeuw van Jonny McBee wordt er slim ingespeeld op twee uitersten. De rustige zang van Moon staat regelmatig in schril contrast met de harde gitaren en gedreven bas/ drumpartijen. Hoewel de muziek melodieus klinkt en nooit helemaal uit de bocht gaat zorgt de zang van Moon toch voor een mooi contrast. Dat valt helemaal op wanneer Jonny zich een weg schreeuwt door de muziek. Niet dat Jonny alleen maar aan het schreeuwen en brullen is want hij zingt net zo vaak ook melodieus (op de achtergrond) mee. The Defect maakt echter vooral indruk wanneer de band de teugels wat meer loslaat. Dat is wanneer de elektrische gitaren net wat harder en zwaarder aangezet worden en de rest, inclusief de zang van Jonny, furieus mee moet. Luister bijvoorbeeld naar het einde van Dreamwalker of tijdens het spelen van hard-zacht op Immortal. Dan knalt de muziek tenminste lekker. Helaas klinkt de band vaak net iets te veilig. Ook de productie haalt de scherpe randjes er meestal vanaf. Daarmee klinkt het nog steeds toegankelijk en makkelijk in het gehoor maar de echte spanning ontbreekt. Death X Destiny is geen slecht album maar het steekt ook niet echt boven de grote middelmaat uit. Cijfermatig zou dit album een mooie zeven scoren. Genoeg voor leuk entertainment maar niet genoeg om de jaarlijstjes te halen.