Party rockers The Dirty Denims hebben weer een nieuwe plaat uit. De inmiddels vaste ingrediënten aan pakkende riffs, meeblèr teksten en heel veel (blije) energie zijn weer volop aanwezig; dit doet het altijd goed onderweg in de auto en ook op de fiets (ga je harder van trappen; echt).
Een mooie hoes nodigt direct uit om ook deze plaat weer op vinyl aan te schaffen. Ook geeft de hoes direct duidelijkheid over de muzikale inhoud; no nonsens high energy rock ‘n’ roll waarmee je een feestje kan bouwen. Mirjam, Jeroen, Suzanne en Sebastiaan zijn er weer in geslaagd om een album vol met pakkende, bijna poppy deuntjes met een energieke, punky bite te brengen. Namen als Runaways, Kiss, AC/DC en MC5 zijn als referentiekaders nooit ver weg. Jeroen heeft het zichzelf niet altijd even gemakkelijk gemaakt, met toch wel aardige vingeroefeningen in de riffjes tussendoor en Mirjam lijkt bij vlagen furieuzer dan ooit in haar zanglijnen. Een enkele keer komt dit een beetje gejaagd of afgekapt staccato over, maar past er ook wel bij. Een stuk minder gehaast en zeer overtuigend is Mirjam in Devil In Me, waarin Jeroen trouwens ook heerlijk smerig aan het bluesen is. Suzanne en Sebastiaan zijn nog steeds een zeer solide basis en hebben hun meest creatieve bijdragen meer “verborgen” in de details van de groovende loopjes en accentjes. Het slotnummer Why Do I Wake Up In The Middle Of The Night? heeft wel een erg hoog Amerikaans mainsteam rock gehalte a la Rick Springfield, maar is toch gewoon erg pakkend. Ik blijf erbij dat dit eigenlijk gewoon een liveband is, die je het best consumeert, door er bij te zijn en het feestje te ervaren, maar toch moet ik zeggen dat ze ook deze keer, weer een zeer verdienstelijk studioalbum hebben afgeleverd.