Heftige, smerige Southern blues rock is nog steeds de basis van hun muziek, maar het psychedelische prog gehalte is volgens mij behoorlijk toegenomen. De stoner-achtige drive is nog meeslepender en pakkender, maar toch zijn de ritmes en arrangementen wellicht ook nog meer eigengereid en bij vlagen dwarser dan voorheen.
Na hun debuut Burn The Ships en de navolgende EP Black Wool, is het nu, drie jaar na de laatste release, wel zo’n beetje tijd voor een nieuwe plaat. Opener Silent Gods komt niet met beleid binnen, maar dendert als een losgeslagen galopperende stoomwals de boxen uit. Na een abrupt einde, direct de overgang naar een furieuze, pakkende riff die de single Top Of The Tree inluidt; de Southern blues rock gaat naar standje betonmolen. Echt lekker! Ook het hillbilly deuntje van The Crown That Eats The Head gaat over in tegendraadse stoner groove met een paar breaks die zo uit de Zappa-koker zouden kunnen komen. Dan volgen er nog meer bonuspunten voor de gitaarbijdragen en de ronddraaiende groove van Gone Are The Days.
En dan moet het lekkerste nog komen. Na een pakkend stoner/psych intro, krijgen we een fenomenaal stukje expressieve slow-blues in Wrath Of The Mighty, die aantoont dat ze ook dit nog steeds kunnen; een heerlijk nummer, dat direct bij de eerste draaibeurt een paar keer op repeat gaat. Na deze korte “onderbreking” gaat het met een meesleurende gruizige drive en een heerlijk “knijpende” lick in titelnummer Ash And Bone en blues-rock/stoner-stoomtrein The Old Ways bijzonder smaakvol verder. De combinatie van doordenderende riff en op het randje-lijzige zang, in Man Made Weather is ook erg goed bedacht. Pillars houdt daarna de groove aardig op gang, totdat je halverwege een schitterende “ontleding” in acid/psych voor de kiezen krijgt. Het afsluitende, epische Ace neemt zijn tijd voor de opbouw van het arrangement, heeft een heel pakkende dynamiek zo halverwege, maar kan naar het einde toe wel eens de spanning verliezen. Op een enkel iets minder momentje na, is dit een plaat waar je mee voor de dag kan komen na een tijdje pauze. Deze band was al goed, maar gaat denk ik nog veel beter worden.