Elementary Penguins – The Charge Of The Light Brigade

Een vrolijke, verfrissende sound kondigt de komst van de lente aan.
De Amsterdamse indie rock band klinkt fris en vrolijk op hun tweede album. Vol enthousiasme en zelfverzekerd wordt het album aan het Nederlandse publiek gepresenteerd. En terecht. De band kende al diverse hoogtepunten in de afgelopen jaren, een kleine greep: 3FM nominatie Talent van het Jaar, voorprogramma van Kensington in een uitverkochte Ziggodome, de muziekkeuze voor een drie maanden durende reclamecampagne voor een bekende sportschool en zo kan ik nog even doorgaan. De band kiest bewust voor een koerswijziging, en laat in tegenstelling tot het debuutalbum, meer over aan anderen. Er wordt gewerkt met producer Matthijs van Duijvenbode, die echter maar vier nummers kon doen en daarna moest afhaken vanwege te drukke werkzaamheden rond Douwe Bob. Noodgedwongen wordt er een tweede producer aangetrokken in de persoon van Tijmen van Wageningen.
Het album opent ijzersterk met het nummer Wild Fever. Meteen vanaf de intro zit de lente sfeer er duidelijk in. Het is een vrolijk en opzwepend nummer, met een hoofdrol voor de mellotron, het instrument dat de suggestie oproept dat je naar een blazerspartij luistert. Where The Wild Things Live gaat op dezelfde opgewekte voet verder. Net als Wild Fever is dit een nummer dat zich in je hoofd vastzet zonder enige intentie ooit weer weg te gaan. Perfect geschreven en een dito uitvoering. In Don’t It Feel Like Home wordt het tempo iets sneller. Het titelnummer The Charge Of The Light Brigade heeft een historische achtergrond. Het is de titel van een gedicht over een verloren slag in de Krimoorlog, geschreven door Alfred Lord Tennyson in 1854. Ook het artwork van het album is hierop gebaseerd. Het is ontworpen door P.Winkel en doet door alle details aan als houtgravure. En voor de goede puzzelaar, er zijn twee pinguïns in verborgen.
Meer verwijzingen naar het verleden zijn er met de potentiële hit Dancing On The Rooftop. Refererend aan Kom Van Dat Dak Af (Peter Koelewijn), Get Back (The Beatles op het dak van Apple Records) en Where The Streets Have No Name (U2 live op een dak in downtown Los Angeles). Het is allemaal goed bedacht.
Het hele album laat zien dat Elementary Penguins recht van bestaan heeft, een goed stukje muziek van vaderlandse bodem, waar best meer airplay aan besteedt mag worden. Ten slotte, het is natuurlijk wel uitermate jammer dat het hele album net iets langer dan een half uur duurt, dat had natuurlijk best anderhalf keer zolang gemogen. Maar we kunnen ook gewoon wachten op het volgende album. En ga deze band zien, de optredens staan op de website. Liefhebbers uit de buurt van Den Haag, Eindhoven, Hengelo en Alkmaar komen in ieder geval aan de beurt.