The Frequency Conspiracy – Quarantine Covers

The Frequency Conspiracy is een band bestaande uit leden van onder andere Raven, Last in Line en Shockhead. Begin dit jaar bracht de band haar debuutplaat ”Quarantine Covers” uit. De line-up beloofde al veel goeds, de tracklisting doet daar niet tekort aan.
Het album opent met ”Cary on Wayward Son”, een brilliant en vooral bekend nummer van Kansas. Kansas is een van mijn favoriete bands en mede doordat ik het origineel zo mooi vind, waren mijn verwachtingen relatief laag. Echter doet de band dit nummer eer aan, de instrumenten klinken prachtig net zoals de vocalen. Over de cover van ”Hell Bent for Leather” ben ik wat minder positief. Voornamelijk de vocalen zijn wat zwak. Het is een prima cover, echter niets bijzonders. Al legde Halford de lat wel erg hoog met het origineel natuurlijk.
Ik had niet verwacht een nummer van Bruno Mars op dit album te vinden. Deze uitvoering van ”Locked out of Heaven” klinkt alsof het door The Police wordt gespeeld. Een erg aangename verassing is een understatement. Wat is dit een fijne uitvoering van het welbekende nummr. Ook Miami Sound Machine komt aan bod. Het nummer ”Words Get in the Way” kende ik nog niet, echter is het een heerlijke metal cover met een beetje een alternative rock sound. Als groot Montrose fan is het mooi om te zien dat ook deze band gecovered wordt. Het welbekende ”Rock Candy” is een van de hoogtepunten op het album. Montrose was overigens indirect mijn kennismaking met Van Halen, ik kon geen genoeg kruigen van Sammy Hagar. De zanger die de vocalen voor de cover verzorgd doet het erg goed.
Wederom een nummer wat ik niet ken, ”Turning Japanese”, origineel van ”The Vapors”. Ik ken de band, echter kende ik dit nummer niet. Wat een aangename verassing wederom. Het klassieke Japanse deuntje op het begin klinkt leuk en de band speelt erg goed. Ik ben een enorme fan van ”The Yardbirds”, echter viel deze cover van ”Shapes of Things” erg tegen. Het is een nummer wat erg profiteert van een 60s rock sound, het metal geluid past er in mijn ogen niet zo goed bij.
Christopher Cross is een artiest die me ooit is aangeraden, als ik mijn research goed heb gedaan is het nummer ”Sailing” van hem. Een prima cover, niet echt een hoogtepunt, wel een leuk nummer en deze uitvoering klinkt lekker. Ook de Eagles komen aan bod. ”Life in the Fast Lane” is een nummer waar ik al sinds jongs af aan mee bekend ben. Deze uitvoering klinkt erg goed. Ik prefereer hem zeker niet in vergelijking met het origineel, echter springt deze cover er wel tussenuit. Erg goed gedaan en een goede afsluiter van het album.
Normaal gepsroken ben ik niet echt de grootste liefhebber van cover albums. Met een line-up zoals deze kon ik niet anders dan het album een kans geven. Ik ben aangenaam verrast en ben benieuwd wat we nog meer van de band kunnen verwachten in de toekomst.