The Galactic Lo-fi Orchestra – The Happy Prince And Other Stories

Zoals we inmiddels gewend zijn van Michel Geelen introduceert hij een nieuw album van zijn The Galactic Lo-fi Orchestra met een promo-EP. Dat was zo met de EP uit 2015 die een voorbode bleek te zijn voor het album Pocket Symphonies For The Painfully Alone en zo is The Happy Prince And Other Stories een voorbode voor het album dat begin 2018 uit gaat komen.
Michel heeft voor de vijf tracks op de EP alle zang en instrumenten zelf voor zijn rekening genomen. Live wordt hij echter bijgestaan door vier andere muzikanten. Ook op The Happy Prince And Other Stories is het fascinerend hoe Michel ervoor zorgt, in deze hectische tijd en snelle maatschappij, om met een minimum aan geluid/muziek een (gevoelige) snaar te raken. Precies daar waar je de rust kan vinden om even te ontsnappen aan de drukte van vandaag.
Ten opzichte van zijn vorige werk is deze EP echter minder luchtig te noemen. Geen zomerse hitgevoelige songs dit keer. Het luistert allemaal wat meer ingetogen dan ik gewend ben, maar dat neemt niet weg dat ook The Happy Prince And Other Stories vertrouwd klinkt.
De distortion is in opener King Of Rock ’n Roll lekker stevig aanwezig en ook het vervormde stemgeluid mag er weer zijn. Ergens op de achtergrond ligt naast het distortion gestuurde gitaargeluid een andere gitaarlaag die wat meer frivool en subtiel naar voren komt.
Tonight heeft een wat dualistisch karakter. Aan de ene kant is er het, naar weleer denkende, geluid van een kinderpiano terwijl zang en tempo een meer depressief karakter hebben.
Het geheel klinkt sowieso wat retro, maar in Celebrate komt dit het beste naar voren. Op de hele EP is dit het meest aanstekelijke popliedje dat je toch vrolijk maakt. Het geluid is helder en het trage toch stuwende ritme biedt iets luchtigs aan het geheel. Om daarna in Black River Song weer terug te vallen op een zwaarder karakter. Opvallend is de herhalende repeterende riff en vervormde zang die bijna je bijna hypnotiserend meeneemt in de stroom van de Black River.
De meest meeslepende en ‘gevoelige’ compositie vinden we aan het eind van de EP. Naast het minimale gebruik, opgenomen in een lo-fi (no-budget) setting, van instrumenten, weet Michel Geelen in Gently Waving (2 The 2 Of Us) even rust te creëren.
Je hebt dus niet veel nodig om aanstekelijke liedjes te maken, zoals The Galactic Lo-fi Orchestra al eerder liet horen. Ook The Happy Prince And Other Stories is daarop geen uitzondering. Wederom weet Michel Geelen me intrigeren met zijn compositietalent.
(Sweetheart komt van het album Pocket Symphonies For The Painfully Alone)