The Galactic Lo-Fi Orchestra – The Happy Prince And Other Stories Or The Picture Of Dorian Gray

Het is mei 2017 wanneer de EP The Happy Prince And Other Stories uit werd gebracht door The Galactic Lo-fi Orchestra van multi-instrumentalist Michel Geelen. Een voorbode voor het album The Happy Prince And Other Stories Or The Picture Of Dorian Gray. Een hele mond vol voor dit album met aanstekelijke liedjes in een lo-fi-jasje.
Klonken de composities op de EP wat donkerder dan ik van The Galactic Lo-fi Orchestra gewend was, het album dat naast de vijf composities van de EP uit twaalf nieuwe composities bestaat, heeft weer een wat meer lichtvoetig karakter.
Het geluid dat Michel neerzet is nog altijd zeer kenmerkend voor zijn project en op de een of andere manier is hij uitstekend in staat om een mooie boodschap in een eenvoudige setting neer te zetten. Hij weet de essentie in eenvoud te raken. Dat komt bijvoorbeeld in Let Us Rock Tonight (Make The World A Better Place) heel goed naar voren. De start neigt een beetje naar Creedence Clearwater Revival, maar het blijkt dat gaandeweg de compositie zang en gitaar genoeg is om de heerlijke boodschap over te brengen.
De inmiddels regelmatige vervormde stem van Michel biedt iets mysterieus. In Sending Kisses From The Sky geeft het een sfeerbeeld van zwaarmoedige vrolijkheid of zelfs liefde. Doet me altijd weer denken aan ezel Ieoor van Winnie De Poeh. Golden Dress zou zomaar ook als undercover liefdesliedje naar voren geschoven kunnen worden. Gezellige weemoed.
Het frisse en vrolijke karakter krijgt meer vorm in Want To Go Outside waarbij ik het karakter rustig met de Beatles zou willen vergelijken, maar ook Looking Like The Others en Sitting Down And Watch The Summer klinken vrolijk waarbij de laatstgenoemde compositie met een min of meer feestritme terug doet denken aan het surfgeluid van Jan And Dean.
Op The Happy Prince And Other Stories Or The Picture Of Dorian Gray laat Michel Geelen gewoon horen dat hij een uitstekende observant is die de eenvoudige dingen in het leven een muzikale verpakking kan geven. Is de verwijzing in de titel naar Oscar Wilde een teken. Liever zie ik hem als een soort muzikaal equivalent van wijlen Simon Carmiggelt. En daar moet ik het denk ik maar bij laten.