The Good The Bad And The Zugly- Algorithm & Blues

The Good The Bad And The Zulgly. Over hun vorige album (Misanthropical House) noteerden we nog dat ze voor zowat een derde van de tracks een gitaarsound en ritme hadden dat ‘geleend’ leek van hun landgenoten van Kvelertak. Onze woorden waren nog niet koud of Zugly-zanger Ivar Nikolaisen werd bij Kvelertak de vervanger van Erlend Hjelvik. Betekent dat dan dat het nieuwe album van de Zugly’s nog meer als die andere band klinkt? Dat zou dan weer te voorspelbaar zijn.
Op het nieuwe album hebben die van The Good, The Bad And The Zugly het atmospheric-blackmetal-infuus losgetrokken en keren ze terug naar hun punkrockroots. Het moet zijn dat ze de verwijzingen naar Kvelertak hartsgrondig beu waren. In hun promo benadrukken ze overigens dat ze Kvelertak en Turbonegro achter zich hebben gelaten inzake populariteit in thuisland Noorwegen. Maar terug naar de muziek. Die is gemeen, snel en hard, maar met geen spatje metal. En ondanks de albumtitel vind je er ook geen blues of rhythm & blues op terug.
 
Welcome To The Great Indoors heeft een intro-riff die zo hard gepikt is van Angus Young dat je denkt dat hij ‘m zelf heeft ingespeeld. In de lyrics van de Zuglies zit heel veel tongue-in-cheek-humor. Met die AC/DC-intro verwijzen ze naar Australië  als The Great Outdoors, tegenover zij als Noren die de grootste tijd van het jaar binnen moeten leven. Nog meer kolder in de songtitels? Uiteraard. Kings Of Inconvenience is een sneer naar de mateloos populaire poprockband Kings Of Convenience. Corporate Rock is ook al een sneer naar alle bands die ooit in de buurt kwamen van coprorate rock. What Have You Done For Me Lately is natuurlijk geen cover van Janet Jackson en Fuck The Police is ook al geen cover van Niggers With Attitude. Op The Kids Are Alt-Right spuugen ze in het gezicht van Greta Thunberg. Helemaal zeker is het niet, maar The Man Behind The (Oxygen) Mask zou wde huidige Amerikaanse president kunnen zijn. In het afsluitende Requiem draagt de band zichzelf ten grave. Inhoudelijk is het een pingpongspel tussen verveelde arrogantie, goedkope maatschappijkritiek en bloedend sarcasme.
 
Valt er behalve die hoop nonsens nog iets leuks te beleven op Algorithm & Blues? Best wel. Soms is hun punkrock wat drammerig, maar doorgaans is de muziek best te genieten.  De meest aangename momenten zijn The Man Behind The (Oxygen) Mask, Fuck Life … But How To Live It?, The Kids Are Alt-Right en Fuck The Police. Leuk album? Zeker en vast! Haal deze band zeker eens naar Nederland. En nu allemaal samen: Fuck! Fuck! Fuck The Police! Meer hoeft dat soms echt niet te zijn.
https://thegoodthebadandthezugly.bandcamp.com/