Yess, hij is weer lekker! Misschien ietsjes minder knallend dan voorganger Eyes Of Oblivion, maar deze nieuwe, Overdriver genaamd, is toch weer zo’n brok direct pakkende high energy rawk ‘n’ roll; je zou dit zo langzamerhand formulemuziek van het genre kunnen noemen.
Deze review is eigenlijk net iets te laat, maar de promo was nog niet binnen. Gelukkig was mijn in pre-order bestelde elpee (helemaal uit Zweden; moest een limited edition zijn) afgelopen weekend binnengekomen en is inmiddels veelvoudig gedraaid. Met opener Token Apologies komt de band weer enorm catchy binnen; het koppie gaat op en neer en de voetjes tappen er direct op mee. De gitaren gieren misschien niet meer zo als in de begindagen, maar dit is nog wel steeds echt rock ‘n’ roll op z’n best! Ook opvolger Don’t Let Me Bring You Down gaat in datzelfde groovende straatje door. (I Don’t wanna Be) Just A Memory is daarna misschien wel heel erg zoetjes en poppy, maar klopt wel gewoon helemaal en is bovendien toch op één of andere manier heel aanstekelijk (ook voor deze liefhebber van iets ruwere randjes). Datzelfde is van toepassing op het even toegankelijke Do You Feel Normal, heel melodieus en soulvol, maar ook overtuigend innemend.
Nummers waarbij het publiek van een zaal toch aardig tekeer zal kunnen gaan, zijn de uptempo rockers Wrong Face On en Faraway Looks; ik heb er nu al weer zin in om deze mannen live aan het werk te zien. Hopelijk zullen ze dan net als de laatste tour, ook plek hebben voor een bluesy moment; So Sorry I Could Die was werkelijk prachtig, maar waarschijnlijk is The Stench net zo indrukwekkend. Op plaat is dit in ieder geval al één van mijn favorieten; een beetje donker misschien, maar dit komt wel binnen hoor! Ze hebben wel de aller lekkerste twee voor het laatst bewaard trouwens; hekkensluiter Leave A Mark is een waardige finale. Dit is zo’n nummer waar je na iedere draaibeurt weer nieuwe schitterende details ontdekt; dan weer zo’n tussendoor loopje van de bas dat toch erg leuk gevonden is, een creatief vocale harmonie met even gas terug en dan dat gitaarwerk, ja dat gitaarwerk, ja. Ik ben er nog niet uit welke van de twee laatste nummers nu mijn ultieme favoriet is. Hopelijk spelen ze beide nummers live de volgende keer als ik ze mag zien. Overdriver is in ieder geval weer een waar meesterwerkje en een must voor de (vele) liefhebbers!