In die 35 jaar hebben ze ook regelmatig buiten de landsgrenzen vertoefd en hebben ze samengewerkt met grote namen als Ronnie Baker Brooks en Ana Popovic. De band bestaat uit vier man: Peter Kempe (drums, zang en mandoline), Michel Staat (gitaar), Sonnyboy van de Broek (harmonica/accordeon) en Derk Korpershoek (bas). In oprichter Kempe heeft de band dus een zingende drummer. Zijn stem is beperkt, maar hij komt er prima weg in een stijl van zingen die vaak iets van Rory Gallagher heeft. Functionele blueszang, zeg maar.
Het is grotendeels compositorisch voorspelbare twaalfmatenblues. Daar ligt de kracht van de band ook niet in. Die zit ‘m in het bluesgevoel met wel verrassend strakke uitvoeringen. En – misschien nog wel het belangrijkst – de pret die ze uitstralen. Niet alleen op de dvd komt die tot uiting, je hoort ‘m ook. Uitstapjes qua genre zijn er ook, vooral naar de zydeco zoals in Don’t Give Up, waarmee de variatie aanwezig blijft.
In zo’n zeventig minuten zijn er negen eigen tracks en vier covers te horen en te zien. De covers zijn Born In Chicago (Paul Butterfield Blues Band), Bullfrog Blues (bekend van Rory Gallagher), Out On The Western Plain (Leadbelly), en Back Stabbing Woman (The Nighthawks). Het grappige is dat je de songs moet kennen om ze eruit te halen.
Uiteraard zijn de solo’s voor gitarist Michel Staat (die op Let It Roll laat horen ook prima met een slide overweg te kunnen) en de mondharmonica van Sonnyboy van de Broek. Voor die solo’s geldt grappig genoeg hetzelfde als voor de rest van de muziek: het klinkt allemaal overbekend en verrast nergens, maar het is knap dat dat nergens stoort.
Integendeel, zou ik haast zeggen. Omdat het allemaal zo strak wordt uitgevoerd en ze die clichés zoveel beter aan elkaar plakken dan het eerste het beste bluesbandje in de oefenruimte wordt het juist een plezier om haar te luisteren. Plotseling worden die clichés dan juist een heel vertrouwd gehoor. Luister eens naar het gitaarwerk op Nataly: je kunt voorspellen waar het naartoe gaat, maar o wat is het lekker. Hetzelfde geldt voor het mondharmonicawerk van Van de Broek op dit album. Blues is in de basis dan wel een simpel genre, The Juke Joints laat op 35 Years Of Rock Rollin’ Blues horen dat goed uitgevoerde blues een heel ander verhaal is.
De dvd geeft een mooie weergave van het concert. Natuurlijk heeft een Nederlandse band een beperkt budget, maar met een paar goedgeplaatste camera’s en een rustige edit kom je een heel eind, zo blijkt.
Simpel? Ja en nee. In elk geval dikke pret, en daar gaat het toch om.
The Juke Joints website