The Kettle / Rainbow Parachute – Rambler (Eindhoven) 20/07/2013

TBA staat er op de poster van de programmering in juli in The Rambler. Een paar dagen van te voren verschijnen de bands van deze zaterdagavond op de website: The Kettle en Rainbow Parachute. Aangezien ik er toch mijn zaterdagavond doorbreng, ben ik natuurlijk erg benieuwd wat deze last-minute programmering brengt…
Nog voordat er een noot gespeeld wordt is het vooral de gitarist van de driemansformatie The Kettle welke een sterk Woodstock gevoel oproept: hippie kleding, lang haar en een baard. Alsof hij uit het verleden aan is komen waaien. Vrij snel blijkt de muziek er eigenlijk best bij te passen: het psychedelische van toen wordt gecombineerd met het trage en lompe van stoner in wat zal uitmonden in een lange jamsessie van de band. Resultaat zijn lang getrokken nummers welke als een ware wall of sound de kroeg in gekatapulteerd worden en welke bijna aan hypnotiserende werking hebben: je wordt helemaal door de muziek omgeven en bij vlagen raak je zelfs in trance. Ik kan me voorstellen dat als je een joint op hebt je allemaal kleuren gaat zien…
Moeilijk om in een paar woorden weer te geven laat deze band eigenlijk een fascinerende indruk op me achter. Een zeer apart begin van de avond!
Het repertoire van Rainbow Parachute zit wat minder gecompliceerd in elkaar: het is een Nirvana Tribute band. Afkomstig uit Hilversum/Amersfoort wordt dit viertal aangevoerd door de vrouwelijke frontman Selma van den Burgh die de moeilijke taak heeft om zang van de energie van Kurt Cobain te voorzien.
En als tribute band doen ze het eigenlijk erg goed: met een eigen ruwe maar ook melodieuze twist wordt een representatieve selectie uit het arsenaal Nirvana nummers vertolkt, waarin uiteraard de bekendste nummers van het album Nevermind opgenomen zijn (ik ga ze niet noemen, ze laten zich te gemakkelijk raden) maar ook minder voor de hand liggende nummers komen aan bod. Maar als het optreden vordert, wordt ook duidelijk dat de grote voorbeelden van dit viertal zich met name op live niveau op ongekende hoogte bevinden: de schier eindeloze energie van Nirvana op het podium blijkt toch te hoog gegrepen. En da’s absoluut niet negatief bedoeld naar de band die voor me staat. Maar de eerste Nirvana tribute band die zich op hetzelfde live niveau bevindt moet ik nog tegenkomen. Desalniettemin een waardige afsluiter van deze verassende avond.