The Kooks (genaamd naar een David Bowie nummer) staan vanavond in de Heineken Music Hall. De indierockband uit Brighton, Engeland bestaat sinds 2005 en hebben vier albums uitgebracht. Afgelopen jaar brachten ze hun meest recente album ‘Listen’ uit. Die hint is niet mis te verstaan. Met vier albums op zak hebben de Engelsen genoeg materiaal om ons voor te schotelen.
Het is druk. Erg druk. Niet uitverkocht volgens mij maar wel een volle bak. Net opgewarmd door de heren van Sunday Sun die de eer hadden om voor The Kooks te mogen optreden. The Kooks hebben Nederland al meerdere malen bezocht, o.a. al eerder in de Heineken Music Hall en ook op festivals zijn ze een graag geziene gast. Dat ze zo’n zaal als de Heineken Music Hall aan kunnen hebben ze al lang en breed bewezen.
De band rondom krullenbol Luke Pritchard begint om kwart over negen om ons anderhalf uur te voorzien van muziek, goede muziek wel te verstaan. Dat is me wel duidelijk als de eerst klanken de HMH ingestuurd worden. De band klinkt energiek, de zang is kraakhelder en het podium is uitvoerig ingericht met audiovisuele attributen om de show kracht bij te zetten. Alsof dat nodig is met zulke steengoede muziek. De Engelsen trappen af met het van het nieuwe album afkomstige ‘Around Town’. Een goede keus blijkt. De menigte zingt alles mee alsof het nummer al jaren bestaat. Aansluitend volgt ‘It Was London’ eveneens afkomstig van het album ‘Listen’.
Na deze gezellige openingsnummers is het tijd voor het wat ruigere ‘See The World’ waarna Luke een praatje maakt met het publiek. Uiteraard met de dooddoener dat het altijd leuk is om terug weer in Amsterdam te zijn. Dooddoener of niet, Luke lijkt, dit in tegenstelling tot vele anderen, wel te menen. De nummers zijn opzwepend en kort, blijkt al snel. Hevig en opzwepend en met de nodige tempowisselingen. Er worden vooral nummers gespeeld van het debuutalbum ‘Inside In/Inside Out’ en van hun nieuwe album ‘Listen’. Deze twee albums zijn samen bijna goed voor de hele voorraad nummers die vanavond ten gehore wordt gebracht. Geen verkeerde keus, blijkt. De fans zingen alles woord voor woord mee.
Wat vooral opvalt is het hoge meezinggehalte. De melodieën zijn daarnaast ook erg catchy. Dit past uitstekend op festivals en jawel in zalen als de HMH. Halverwege wordt de toonzetting wat rustiger met nummers als ‘Sway’, ‘Sweet Emotion’, ‘Dreams’ en ‘Seaside’ om daarna via ‘Down’ en het ubercatchy ‘Westside’ het concert weer uit dat ‘dalletje’ te trekken. Uiteraard worden de hits ‘Ooh La’, ‘She Moves In Her Own Way’ en het ruigere ‘Always Where I Need To Be’ (in 2008 een 3FM Megahit) niet vergeten. De mannen kunnen niks fout doen. Het publiek smult en terecht ook. Dit is een veelbelovende band.
Na een korte pauze is er de toegift die gestart wordt met het prachtige ingetogen nummer ‘See Me Now’ (een ode aan zijn overleden vader) en daarna helemaal omslaat in het feestelijke uptempo einde bestaande uit de twee grootste hits ‘Junk Of The Heart (Happy) en ‘Naive’. De lads uit Brighton pakken de HMH in. Ze staan op Paaspop dit jaar, dus als je in de buurt bent…neem zeker een kijkje. Vertrouw me, je wordt niet teleurgesteld.
