Dat compliment mag je Peter Lindenbergh, oprichter en eigenaar van het in 2019 inmiddels 35-jarige Freia Music (en Freya Records), zeker geven. De man is onlosmakelijk verbonden aan een stuk historie van de Nederlandse symfo scene. En dat voornamelijk op de achtergrond. Zijn meest recente initiatief is de True Music Guide. Een mini-magazine wat is gekoppeld aan een specifiek album. Zeg maar de omgekeerde versie van het Britse magazine PROG. Bij dat lijvige magazine zit immers standaard een (verzamel) cd als extraatje.
De tweede editie van de True Music Guide (met 14 pagina’s) is gewijd aan de The Last Detail. Een uit Den Haag afkomstige symfonische rockband die bestond van 1987 tot 1991. The Last Detail is in 1987 ontstaan uit de as van Ywis en was een van de weinige bands die in die periode redelijk succes had. Ze tekenden ook als een van de eersten bij Freia Music. Onder bezielende leiding van toetsenist Julian Driessen en drummer Herman Ruijters werd aanvankelijk de band YEAR And A Day geformeerd, die verder bestond uit de broers Ruud (zang) en Peter (gitaar) Stoker en basgitarist Bert de Bruijne. Na de opname van een demo viel de band na 1 jaar en een dag uit elkaar. Om vervolgens in gewijzigde bezetting verder te gaan als The Last Detail. Het eerste album, een rock opera, was getiteld The Silhouette.
The Last Detail kende haar hoogtijdagen vanaf 1989. Een periode waarin de leden veel inspiratie hadden. Dat resulteerde in 1990 in het eerste volwaardige album At Last… The Tale, geproduceerd en opgenomen in de toenmalige DB Sound Studio door Rinus Hollenberg, ex-gitarist van Ywis. Op de cd stonden ook enkele nummers van de eerste twee albums die als cassette waren uitgebracht. Voor de jonge lezers onder ons: Een muziekcassette, cassettebandje, compact-cassette of simpelweg bandje is een magneetband die wordt gebruikt als geluidsdrager, in een speciaal daarvoor gemaakt kunststof doosje (de cassette). Naast de lp was de (veel goedkopere) cassette de voorloper van de compact disc die halverwege de jaren tachtig als standaard de intrede deed in de muziekwereld.
Verantwoordelijk voor het hoesontwerp van At Last… The Tale zijn Peter Lindenbergh en Willebrord Ensing. De laatste was de oprichter van het vermaarde Sym-Info magazine en SI Music platenlabel. Het album werd live gepresenteerd in ‘t Paard van Troje in Den Haag. Daarmee verwierf de band de nodige bekendheid. Wat ertoe leidde dat Saga de band vroeg om in juni 1990 het voorprogramma te doen van hun optreden in Noorderligt in Tilburg. En Saga was in die tijd al een grote band met een flinke fanschare in ons land. Een jaar later werd de druk de band teveel. Het laatste optreden was in stijl, in Paradiso. Enkele bandleden doken daarna op in groepen als Timelock en For Absent Friends. En bleven daarmee een flink stempel drukken op de Nederlandse symfonische rock.
Aangeland in 2019 ligt daar de heruitgave van At Last… The Tale And Other Stories. Een schitterende uitgave en historisch document. Op dit dubbelalbum vinden we uiteraard het oorspronkelijke album. Daaraan toegevoegd zijn een selectie van nummers uit het oeuvre van The Last Detail. Als luisteraar krijg je gelijk 150 minuten traditionele symfo voor de kiezen. Met als referentie Saga. Het bespreken van de individuele nummers laat ik achterwege. Het tijdsbeeld zou daaraan immers geen recht doen. De True Music Guide leert dat de productie van dit album een avontuur op zich was. Temeer omdat veel werk zat in het overzetten van tape op cd. Mede met behulp van de hedendaagse techniek is men daar uitstekend in geslaagd en verdient dat een groot applaus.
At Last… The Tale And Other Stories is een een must voor de (toenmalige) fan van Nederlandse symfonische rock. Voor de jongere fans van hedendaagse prog geeft deze productie een inkijk en prachtig beeld op een genre wat we tot op vandaag moeten koesteren. Met liefde voor de muziek!