Tien jaar later zijn we toe aan Varshons 2 en gaat Evan Dando aan de slag met het werk van o.a. Nick Cave, Yo La Tengo, Lucinda Williams en Paul Westerberg. Leuke gastrollen zijn er minder. Enkele jaren geleden waren er geruchten dat Juliana Hatfield (ooit kort even lid van The Lemonheads) en Ryan Adams met Dando in de studio zaten, maar voor Varshons 2 moeten we het stellen met Jeff Mercel van Mercury Rev en Chris Brokaw van Codeine, wat minder spectaculair, maar nog steeds niet slecht is. De engelenstem die Dando vergezelt op Varshons 2 is dus die van Marciana Jones, de echtgenote van folk/blues-artiest Willy Mason en niet die van Hatfield. Jammer, maar Marciana verstaat dan wel weer de kunst om alleen bescheiden iets toe te voegen, zonder met alle eer te willen gaan lopen.
Covers zijn er altijd geweest in het bestaan van The Lemonheads. Hun tweede single ooit was een cover van Suzanne Vega’s Luka. Daar maakten ze zelfs een Nederlandse vertaling van (Mijn Naam Is Lotje) voor de VPRO en brachten die versie zelfs uit. Ook hun grootste hit, Mrs. Robinson, is er eentje van Simon & Garfunkel.
Op het geheel beschouwd gaan The Lemonheads op Varshons 2 voor de net iets bekendere tracks en bands. Wie in de platenbak naar The Lemonheads grijpt, zal zich ook nog wel The Jayhawks herinneren. Hun Settled Down Like Rain doet evenwel maar heel vaag een belletje rinkelen. Toch is het een single geweest. Uit hun album Hollywood Town Hall hadden wij misschien eerder Take Me With You of Waiting For The Sun gekozen. Daar zou Dando echt wel eens lekker een eind op kunnen janken. De Lemonheads-aanpak doet zelfs deze makke Settled Down Like Rain evenwel boven zichzelf uitstijgen. Dus toch wel raak gekozen. Hetzelfde gebeurt met Abandoned van Lucinda Williams. Het origineel blinkt uit in brave kitsch-passie, maar Dando geeft het hier iets van een sloppy Johnny Cash-murderballad.
Op Old Man Blank van The Bevis Frond en ook een klein beetje op Things van Paul Westerberg zou je zweren dat The Lemonheads opnieuw in de samenstelling van 1992 aan de slag zijn. Zo krijgen ook de nostalgische fans waar voor hun geld.
Overbekende nummers zijn dan weer Straight To You van Nick Cave en Take It Easy van The Eagles. Meteen twee tracks waarop Dando net iets te dicht bij het origineel blijft, net als op John Prine’s Speed Of The Sound Of Loneliness.
Eén nummer is niet echt een cover. Unfamiliar van The GiveGoods werd indertijd mee geschreven door Evan Dando, samen met Tom Morgan (van Smudge). De oorspronkelijke lo-fi-rock-jas van The GiveGoods past dit nummer beter dan de reggae/soundsystem-jas die het hier krijgt van The Lemonheads. Reggae heeft inderdaad ook wel vaak een sloppy, rommelige sound, maar met Evan Dando achter de microfoon werkt het voor geen meter.
Hoewel deze Varshons 2 minder nieuwe inzichten aanbrengt in de muzikale bagage van Evan Dando dan de eerste Varshons is het best een leuk en interessant album geworden. Leuk vooral voor wie The Lemonheads nog niet vergeten is, maar laat dat echt-nieuwe album nu maar komen, met of zonder Ryan Adams en Juliana Hatfield in de studio.
Op 21 februari spelen The Lemonheads in Tivoli Vredenburg.