Met hun meer dan veertigjarige bestaan verwacht je niet dat Crocodile Promises pas hun derde studioalbum is. Compleet met nieuwe nummers weten Rosie Garland (zang), Tom Ashton (gitaar) en Mat Thorpe (bas/ zang) te verrassen met kwaliteit en enthousiasme. Dat laatste klinkt misschien vreemd als de muziek te omschrijven is als jaren tachtig wave, Gothic rock en postpunk maar toch is het zo. De muziek swingt en knalt uit de boxen. De nummers zitten goed in elkaar. Het tempo is aangenaam dansbaar. Het gitaargeluid ligt er lekker bovenop. De zang van Rosie is melodieus en krachtig. De moderne productie helpt absoluut mee. Het zorgt ervoor dat alles fijn in balans is. De wortels van de band liggen duidelijk in de jaren tachtig maar de kruin van de boom heeft de huidige tijd in volle glorie bereikt. De band kan zich meten met de oude glorie van Sisters of Mercy, Siouxsie and the Banshees, The Mission maar kent ook kenmerken van een band als Diva Destruction. Zelfs het vrolijke en bij hun hits op meer tempo gerichte The B-52’s hebben hun sporen nagelaten in de muziek van The March Violets. De band is regelmatig uit elkaar gegaan om daarna weer bij elkaar te komen. Het is te hopen dat ze het nu wat langer met elkaar weten uit te houden en dat de band snel terugkomt voor een vervolg. Crocodile Promises vraagt namelijk om meer.