The Mighty Ya-Ya – Harakiri Blues

De omschrijving van de sound van The Mighty Ya-Ya op hun eigen Bandcamppagina is te mooi om niet te gebruiken:”Grind your classic rock albums, add some universal danceable grooves, the firm but gentle grip of Mother Blues, bombastic big-band fury, a hint of kitsch and whoop: there’s the Ya-Ya’s sound. The Mighty Ya-Ya generates some truly original grooves by up-cycling the classic amplified sounds we all (should) love.”
Alternatieve blues is een lekker ruime omschrijving hiervoor: de basis is steeds blues, maar ze nemen de vrijheid om af te wijken. Harakiri Blues is het derde album in net iets meer dan vier jaar van een Brabants kwartet bestaande uit Louis van Empel (ook bekend als Little Louis) op zang en gitaar, Aart van der Wulp op mondharmonica, Harmen de Bresser op bas en Gabriël Peeters op drums en achter de knoppen.
Veel tracks zijn opgebouwd op repetitieve patronen en krijgen met spannende – en soms tegelijkertijd heel ingetogen – gitaar- of mondharmonicapartijen hun melodie en worden door de verhalende voordracht van Louis van Empel afgemaakt. Bas en drums hebben echter bepaald geen ondergeschikte positie, ze dragen evenveel bij aan de fuzzy jamstructuren. Met jams heb je het risico dat het een beetje op elkaar gaat lijken, maar daar heeft Harakiri Blues geen last van. Er wordt strak gemusiceerd en ze weten met beperkte middelen steeds weer een andere vibe te pakken te krijgen. Het levert songs op die soms aan Nick Cave doen denken, soms vooral stoner zijn en soms garagerock. Maar net zo makkelijk komt er een ongelofelijk bluesy en fuzzy gitaar voorbij zoals in Hey Backrider. More Dead Than Alive heeft een fraaie Jim Morrison-achtige voordracht in de coupletten en een lekkere hook in het refrein. Die hooks waren en zijn het sterkste punt van The Mighty Ya-Ya: ze slaan iedere keer weer onmiddelijk hun weerhaken uit in je hersenen.
Ook in hun teksten komen ze verder dan het standaard-bluesidioom. The Electronic Herd Stampedes gaat bijvoorbeeld over de online lynchmobs. Sowieso zijn ze goed in titels kiezen. Door titels als The Electronic Herd Stampedes, Stuck Between Monkey & God en Begonia Rex ga je vanzelf beter naar de teksten luisteren. Maar om te beginnen is het de muziek die dik in orde is. Tien fijne tracks met kop en staart en met zoveel variatie dat je na tien songs eigenlijk nog even verder wilt. Klasse!
 

The Mighty Ya-Ya website