The Milgram Experiment – My Body is a Time Machine

Dat er echt overal ter wereld muziek wordt gemaakt en ook nog eens tussen alles wat hier in het westen wordt gemaakt door kan druppelen bewijst wat mij betreft deze jonge band uit Calcutta, India.
Ongeveer een jaar geleden werd ik benaderd vanuit het niets via, Facebook Messenger, door de manager van een voor mij nog onbekende act uit India. Erg veel bekende bands komen daar niet vandaan, maar uiteraard vind ik alles in ieder geval leuk om te ontdekken. Zeker als het echt uit een onbekende hoek komt. The Milgram Experiment is opgericht in 2018 en heeft in eigen land ondertussen al een vrij goede naam opgebouwd. Mede door de live optredens die zowel muzikaal als audiovisueel vooruitstrevend zijn in een land waar niet alles vanzelfsprekend is. Mij werd een link gestuurd naar een video op YouTube met hierop de eerste single van het nog dit jaar uit te brengen debuutalbum City of Paranoia. Het is een registratie van een live optreden dat mij direct wel aansprak. Naast dat het mij visueel aansprak, vond ik de muziek ook nog eens zeer sterk. Dit zijn, ondanks de jonge leeftijd, zeer getalenteerde kerels die weten waar ze mee bezig zijn. Vreemd eigenlijk want als er in ons land zo’n act opstaat kijkt niemand er van op. Maar dat er juist in een voor mij onbekend en, in mijn ogen, arm land bands als dit zulke maken vind ik echt fantastisch. Het is een mix tussen progrock en progmetal. Uiteraard met alle elementen die deze stijl voor mij aantrekkelijk maken. De vocalen van zanger/toetsenist Souvik Dutta zijn nagenoeg zonder enig accent. Hij kan alles moeiteloos aan. Ik heb het wel eens vaker aangegeven dat de vocalen in veel gevallen een voor mij zeer bepalende factor zijn of ik iets goed vind of niet. Er zijn talloze acts die muzikaal echt waanzinnig zijn maar onderuit gehaald worden door de zang. Dat is dus in dit geval zeker niet aan de orde.
My Body is a Time Machine is dan nu echt de eerste officiële single dat ook daadwerkelijk nu via de streamingdiensten is te beluisteren. Het is een ballad van nagenoeg 9 minuten gedragen of zeer fraaie gitaarsolo’s en keyboard. Het geluid zelf zit van laag tot hoog zeer goed in de mix en ik verbaas mij telkens weer als ik mij realiseer dat dit echt niet Europees is. Hier is erg veel tijd, geld en energie in gestoken. En dat het loont bewijst wel dat ik er nu iets over schrijf.
Zelf kijk ik nu al uit naar het hele album dat uiteraard hier besproken zal gaan worden.
Link naar de single My Body is a Time Machine op Spotify.

Onderstaand het benoemde beeldmateriaal van de liveregistratie die mij was toegezonden ter introductie: